بررسي تجمع فلزات سنگين در عضله ماهي كفشك تيزدندان (Psettodes erumei) آبهاي بوشهر

فلزات سنگين مي توانند در اندام‌ها و بافت‌هاي مختلف مانند كبد، كليه، آبشش‌ها و عضلات آبزيان تجمع ‌يابند. نظر به اينكه بافت عضله ماهي نقش مهمي در تغذيه انسان دارد، اطمينان از سلامت آن حائز اهميت است. خطرات ناشي از مسموميت با فلزات سنگين در آب‌ها و گونه‌هاي مختلف آبزي متفاوت بوده و سميت آنها در آب‌هاي شيرين و سبك نسبت به آب‌هاي شور و سنگين بيشتر است. در اين تحقيق، تعداد 44 نمونه ماهي كفشك تيزدندان (Psettodes erumei) به طور تصادفي از شهرستان بوشهر جمع آوري شد. سپس 100 گرم از عضله سينه‌اي نمونه‌ها جدا  و براي سنجش با دستگاه جذب اتمي آماده شد. نتايج به دست آمده از مقادير چهار فلز سنگين سرب، كادميوم، روي و كروم در بافت عضله ماهي كفشك تيزدندان برحسب ميكروگرم بر كيلوگرم (ppb) ثبت شد. در اين بررسي در بافت عضله، بيشترين مقدار مربوط به فلز روي (حدود 138.5) و كمترين مقدار متعلق به فلز كروم (حدود 30 ميكروگرم بر كيلوگرم) بود. نتايج حاصله نشان مي‌دهد كه در ماهي كفشك تيز دندان مورد مطالعه، حداكثر مقادير روي 0.208 (حداقل 0.034)، سرب 0.124 (حداقل 0.037)، كادميوم 0.090 (حداقل 0.019)، كروم  0.054 (حداقل 0.013) ميلي‌گرم بر كيلوگرم عضله ماهي بوده است كه در تمامي نمونه‌ها، اين مقادير در محدوده مجاز سازمان بهداشت جهاني قرار دارند.