مقايسۀ برخي صفات فيزيولوژيك بنه Pistacia atlantica و كلخونگ P. khinjuk تحت تأثير سخت‌واره‌شدن و سرما

در اين تحقيق به‌منظور درك بهتر سازوكارهاي فيزيولوژيك تحمل به سرما در طي فرايند سخت‌واره شدن در دو گونۀ بنه و كلخونگ دو مجموعه آزمايش اجرا شد. در آزمايش اول، براي سخت‌واره شدن، نهال‌ها در دو مرحله و هر مرحله به‌مدت دو هفته با دماي روز، شب و دورۀ نوري متفاوت قرار گرفتند و سپس مشخصه‌هاي كلروفيل و فلورسانس كلروفيل اندازه‌گيري شد. در آزمايش دوم، اندام ساقه و برگ نهال‌ها تحت سه تيمار دمايي (4+ (كنترل)، 20 درجۀ سانتي‌گراد به‌مدت يك و دو ساعت) قرار گرفتند و نرخ نشت الكتروليت و محتواي نسبي آب در آنها اندازه‌گيري شد. نتايج آزمايش اول مشخص كرد كه در طي سخت‌واره شدن به سرما مقدار كاهندگي فتوشيميايي (46 درصد) و سرعت انتقال الكترون (44 درصد) كاهش يافت، اما در نهال‌هاي بنه 30 درصد بيشتر از گلخونك بود. در آزمايش دوم آشكار شد كه محتواي نسبي آب و نرخ نشت الكتروليت برگ (8 درصد و 11 درصد) در طي سازگاري به سرما افزايش يافت. همچنين نرخ نشت الكتروليت ساقه با كاهش دما تنها در گونۀ كلخونگ افزايش يافت (44 درصد). در واقع گونۀ بنه با كاهش محتواي نسبي آب در طي سخت‌واره شدن توانست عملكرد فتوسيستم II را حفظ كند و مقاومت بيشتري به سرما نشان دهد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه با اندازه‌گيري مشخصه‌هاي فلورسانس كلروفيل مي‌توان گونه‌ها يا ژنوتيپ‌هاي مقاوم به سرما را شناسايي كرد.