بررسي رابطه نشاط اجتماعي با بهره‌وري علمي ‌اعضاي ‌هيأت علمي ‌(مورد مطالعه: دانشگاه مازندران)

شناسايي عوامل مؤثر و روش‌هاي افزايش بهره‌وري نيروي انساني، از دغدغه‌هاي اصلي مديران سازمان‌ها بوده و در اين ميان، بهبود بهره‌وري نيروي انساني در دانشگاه‌ها، به‌عنوان مركز آموزش نيروي انساني توانمند و متخصص از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. از اين‌رو تحقيق حاضر با ‌هدف بررسي رابطه‌ي بين نشاط اجتماعي و بهره‌وري علمي اعضاي ‌هيأت علمي‌ دانشگاه مازندران تدوين گرديد. روش تحقيق پيمايشي و براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌ي استاندارد شده شادكامي ‌و محقق‌ساخته بهره‌وري علمي ‌استفاده شده است. جامعه‌ي آماري تحقيق حاضر را كليه‌ي اعضاي‌ هيأت علمي ‌دانشگاه مازندران تشكيل دادند. حجم نمونه‌ي اين پژوهش 100 نفر بوده است كه با شيوه‌ي تمام‌شماري انجام شده است. براي سنجش پايايي شاخص‌ها نيز از آلفاي كرونباخ استفاده كرده‌ايم كه مقدار آن بالاي 0.8 و قابل قبول است. يافته‌هاي حاصل از آزمون فرضيه‌ها نشان داده رابطه‌ي معني‌داري، بين نشاط اجتماعي و بهره‌وري علمي اعضاي ‌هيأت علمي ‌وجود ندارد. بهره‌وري علمي ‌در بين اساتيد مرد و زن تفاوت ندارد. نشاط اجتماعي در بين اساتيد با وضعيت استخدامي ‌متفاوت بوده، ميزان بهره‌وري در بين اساتيد با مرتبه‌ي علمي ‌متفاوت بوده و بيشترين فراواني مربوط به اعضاي ‌هيأت علمي ‌با ميزان بهره‌وري با سطح متوسط بوده است. در ‌همين راستا داده‌ها نشان مي‌دهد نشاط اجتماعي اين افراد از سطح متوسط برخوردار است.