قصديت و بازنمود در گفتگوي دريفوس و سرل

گفتگوي دريفوس، به عنوان يكي از بزرگترين پديدارشناسان آمريكايي و سرل، به عنوان يكي از بزرگترين فيلسوفان تحليلي، تاريخي چهل ساله دارد. از نظر سرل پديدارشناسي نابينا، سطحي و دچار خطاهاي سيستماتيك است. همچنين از نظر وي مفهوم قصديت غيربازنمودي به عنوان مركز پديدارشناسي دريفوس ناسازگار است. اما به باور ما دريفوس در معنايي كه خود از قصديت مدنظر دارد مفهومي سازگار از قصديت غيربازنمودي ارائه مي‌كند و همچنين به درستي نشان مي‌دهد كه سرل از اساس درك درستي از پديدارشناسي ندارد. دريفوس با جدا كردنِ تفسير پديدارشناسانه از سرل و تفسيرِ وي به عنوانِ فيلسوف تحليلي، سرلِ پديدارشناس را به دليلِ ناديده گرفتنِ قصديتِ غيربازنمودي و سرلِ فيلسوف تحليلي را به دليلِ پذيرش عليت براي ساختار انتزاعي مورد انتقاد قرار مي‌دهد. اما به باور ما معرفي قصديتِ غيربازنمودي از سوي دريفوس به معناي آن نيست كه وي توانسته است از دوگانۀ سوژه-ابژه عبور كند. نه دريفوس و نه سرل برخلافِ ادعايشان نتوانسته‌اند راهي براي عبور از دوگانۀ سوژه-ابژه بيابند.