از‌آن‌خودسازي و فلسفه‌ ژيل دلوز: جستاري درباره‌ ارتباط تفكر و ضد‌افلاطون‌گراييِ دلوزي با هنر مدرن

جستار حاضر تلاشي است براي نشان دادن چند پيوند احتمالي ميان نحوه تفكر دلوز و شيوه كار هنرمندان مدرن و پست مدرن. اين قياس در بستر ضد افلاطونگرايي دلوزي تعريف و تبيين مي شود تا ببينيم كه آيا مي توان نسبتي برقرار كرد ميان تلاش دلوز براي ضديت با افلاطون گرايي، خواست او مبني بر ايجاد يك شيوه تفكر جديد، و آنچه هنرمندان مدرن در عمل انجام داده اند يا خير؟ در اين مسير پس از تعريف بعضي مفاهيم و نشان دادن اهميت و كاركرد آنها در هنر مدرن، سعي خواهيم كرد رد پاي همان مفاهيم را در انديشه دلوزي نيز بيابيم. سپس ضديت دلوز با افلاطون گرايي را با تكيه بر مفهوم وانموده يا سيمولاكروم تبيين خواهيم كرد و به انتقاد بديو به افلاطون گرايي دلوز نيز به طور مختصر جواب خواهيم داد. در نهايت نيز نشان خواهيم داد كه دلوز با تكيه بر اين ضديت و در واقع با استفاده از فرايند هايي فكري كه متأثر از نوع مواجهه هنرمندان پست مدرن با موضوع كار خويش است، راه سومي را براي انديشيدن به دنياي پر از تصوير معرفي مي كند؛ راهي كه نه رأي به بازگشت و ارتجاع مي دهد و نه همچون بودريار آدمي را يكسر در جهاني آخرالزماني كه از تصاوير آگنده است به حال خود وامي نهد.