ارتباط اخلاق و زيبايي شناسي در فلسفه هيوم

اخلاق و زيبايي شناسي همواره در مباحث فلسفه جايگاهي ويژه داشته اند؛ معيار تشخيص و ارتباط آنها نيز از دغدغه هاي فيلسوفان بوده است. اغلب فيلسوفان معتقدند اين معيار، توسط عقل تعيين مي شود، اما هيوم در اين باره نظري جديد و بديع آورده و معتقد است كه آنها بر احساس و ذوق مبتني بوده و از يك جنس اند. از نظر او در اخلاق، هرآن چه به واسطه زيبايي و يا فايده، لذت به بار آورد، امري فضيلتمند به شمار مي آيد. فايده مندي نيز گاهي به طور مستقيم و گاهي نيز به واسطه زيبايي و به دليل اينكه زيبا مي نمايد، لذت به وجود مي آورد. همچنين زيبايي نيز بر اساس نظر هيوم، امري ذهني و وابسته به لذت است؛ پس لذت و رنج مبناي ذوق براي تشخيص فضيلت و رذيلت اخلاقي و ارزش اثر هنري است. ما در اين مقاله ابتدا ارتباط اخلاق و زيبايي شناسي را از چهار جنبه مختلف با يكديگر مقايسه كرده ؛ سپس با تكيه بر ديدگاه مفسران شاخص هيوم، نسبت زيبايي و اخلاق را در فلسفه او بررسي كرده و نهايتاً از اين ديدگاه دفاع مي كنيم كه زيبايي از مولفه هاي مهم تبيين اخلاق در نظام فلسفي هيوم است، اما زيبايي شناسي به طور كلي بر اخلاق تفوق ندارد؛ در نتيجه در اين مقاله  از «اصالت اخلاق» در مقابل «اصالت زيبايي شناسي» دفاع شده است.