احياء واقعيت قدسي طبيعت راه‏حل بحران زيست‏محيطي (نقد و بررسي ديدگاه فلسفي سيدحسين نصر)

تخريب محيط‏زيست به دليل پيامدهاي ناگواري كه براي بشر به همراه داشته است، تبديل به يكي از بزرگترين چالش‏هاي دنياي معاصر شده است و براي بقاي كل نظام طبيعت از جمله انسان هيچ موضوعي مهم‏تر از حل اين مسئله نيست. اين بحران نخست در غرب آغاز شد و پس از آن با ورود تجدد به شرق در سطحي جهاني مطرح شد. از نظر  نصر علت اين امر تقدس زدايي تدريجي از طبيعت است. انديشمندان براي حل بحران محيط‏زيست راهكارهايي ارائه داده‏اند كه اغلب برگرفته از مهندسي محيط‏زيست است. وي بي آنكه منكر ارزشمندي اين راه‏حل‏ها باشد شيوه علمي را به تنهايي حلال مشكلات نمي‏داند، زيرا بر اين باور است كه خود علوم تجربي در برابر اين بحران مسئول است. وي رويكردي مابعد الطبيعي را بر مي‏گزيند و او معتقداست كه تنها با احياي معرفت قدسي طبيعت مي‏توان از اين مشكلات رهايي يافت. هر چند بعضي از متفكران مسلمان، طبيعيات سنتي را در دوران معاصر خالي از فايده مي‏دانند وليكن سنت گرايان بر اين باورند كه سنت اسلامي واجد منابعي غني براي تبيين فلسفه علوم است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي تحليلي به گرداوري اطلاعات كتابخانه‌اي پرداخته و اين ديدگاه را مورد تحليل قرار داده است. هدف اين پژوهش نقد و بررسي ابعاد فلسفي بحران مي‏باشد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد: با اين احياگري هم اصول اخلاقي درخصوص طبيعت تحكيم مي‏شود و هم نياز انسان متجدد به ايجاد ارتباط معنوي با طبيعت برآورده مي‏شود. براين اساس اين نظريه مي‏تواند به عنوان يك راه‏حل داراي ارزش وجايگاه ممتاز باشد.