تفسير هايدگر از فرونسيس و رابطه آن با آگاثون (ايده خير)

در ديدگاه هايدگر، آلثيا مقوله اي است كه به واسطه آن مي توان به رابطه بين فرونسيس و آگاثون پي برد؛ چرا كه هايدگر آلثيا را در معناي يوناني آن يعني كشف و گشودگي و نه صدق و مطابقت با واقع به كار برده است. با پذيرش آلثيا به عنوان كشف و گشودگي از دو جهت رابطه فرونسيس و آگاثون امكان پذير مي شود. اول اينكه فرونسيس از نظر هايدگر به عنوان نحوه اي از كشف و گشودگي يا به تعبير دقيق تر نحوه اي از وجود دازاين است كه مرتبط با پراكسيس و عمل است و دازاين را به سوي بهترين عمل يعني نحوه وجود اگزيستانسيال رهنمون مي شود و آگاثون نيز منبع آلثيا يعني منبع كشف و گشودگي و هم چنين منشأ وجود و حتي خود وجود است. دوم اينكه هايدگر تعالي موجود در آگاثون را نه به موجودي فراتر از زمان و مكان يعني خداوند بلكه به خود دازاين نسبت مي دهد؛ به اين معنا كه آگاثون شامل وجود و توانايي هاي موجود در خود دازاين است و تعالي دازاين نيز در گذشتن از وضعيت موجود و يا به تعبيري گذشتن از نحوه وجود اگزيستانسيل و رسيدن به نحوه وجود اگزيستانسيال است و اين امر با پشت سر گذاشتن عادت ها و رسيدن به كشف و گشودگي امكان پذير مي شود. از اين رو آگاثون ملاك براي رفتارهاي دازاين است؛ همان چيزي كه هايدگر در بحث از فرونسيس به نداي وجدان تعبيه كرده و آن را ملاك براي عمل فرونتيك دانسته است؛ ندايي كه از جانب خود دازاين است و او را دعوت مي كند تا به نحوه وجود اگزيستانسيال برسد و بتواند خويشتن را به عنوان دازاين بشناسد و بر اساس آن عمل كند.