فرا‌اخلاق، استدلال پرسش گشوده، و اكسپرسيويسم

استدلال پرسش گشوده يكي از خاستگاه‌هاي فرااخلاق به شمار مي‌آيد. مور، با پيش نهادن اين استدلال، نظريههاي فرااخلاقي پيش از خود را يك سره مغالطهآميز معرفي كرد. اگر چه استدلال وي با انتقادهاي بسياري روبرو شد، پاره‌اي از فيلسوفان آن را واجد نكتۀ مهمي دانستند كه به درستي بيان نشده است. در اين چارچوب، ريلتون، گيبارد، و داروال (1992) كوشيدند تا استدلال مور را به گونهاي بازسازي كنند كه از انتقادهاي ياد شده رهايي يابد. ايشان معتقدند كه اكسپرسيويسم تنها نظريۀ فرااخلاق است كه در دامنۀ نسخۀ اخير از استدلال پرسش گشوده جاي نمي‌گيرد. هدف نوشتار پيش روي، آشكار نمودن نادرستي اين ادعا است. به بيان دقيق‌تر، در پي آنيم تا نشان دهيم كه اكسپرسيويسم تنها نظريۀ رهيده از نسخۀ جديد استدلال پرسش گشوده نيست. در اين راستا، نخست جغرافياي رويكردهاي موجود در فرااخلاق را تبيين مي‌كنيم. در گام بعد، استدلال پرسش گشوده و نسخۀ اصلاح شدۀ آن را ارائه مي‌دهيم. سپس، ضمن توضيح محدوديت نسخۀ اصلاح شده، نسخۀ جديد اين استدلال را بيان مي‌كنيم. در مرحلۀ بعد، نشان مي‌دهيم كه برخلاف ادعاي اقامه كنندگان استدلال جديد، اكسپرسيويسم تنها رويكرد رهيده از اين نسخه نيست. به طور مشخص، اين واكاوي آشكار خواهد نمود كه هيچ يك از دو نسخۀ اصلاح شده و جديد نمي‌توانند به تنهايي همۀ بديلهاي اكسپرسيويسم را رد كنند. در پي آن، مشخص خواهد شد كه اين مهم تنها با بكارگيري هم زمان هر دو نسخۀ استدلال پرسش گشوده ميسر مي‌شود. واژگان كليدي: فرااخلاق ، اكسپرسيويسم ، استدلال پرسش گشوده