سياليت فضايي و پرسپكتيوهاي متحرك در رويكردي ريزوماتيك به آموزش هنر

متاثر از نفوذ مفهوم «چرخش فضايي» و توجه به اهميت مقوله فضا در رابطه با توليد دانش و مفهوم حقيقت، پرسش از ماهيت فضا و مكان، به موضوعي اساسي در مطالعات و تئوري‌هاي تعليم و تربيت نيز تبديل گرديده است. ژيل دلوز، فيلسوف پساساختارگراي فرانسوي، به همراه فليكس گاتاري در كتاب هزاران فلات، از ريزوم به‌مثابه يك استراتژي فضايي بهره مي‌گيرند تا الگوي جديدي را در رابطه ميان دانش و فضا معرفي كنند. بهره‌گيري از سيستم فضايي ريزوماتيك در كلاس‌هاي هنر مي‌تواند به‌مثابه محيطي براي خلق و آفرينش، امكانات و ظرفيت‌هاي فراواني در رابطه با آموزش هنر فراهم آورد. اهميت تعدد و تكثر در نگره ريزومي، فضاي كلاس را به فضاي پرسپكتيوهاي سيال و متغيري تبديل مي‌كند كه كاملاً در تضاد با فضاي آموزشي تك پرسپكتيوي همگن سنتي قرار مي‌گيرد. بهره‌گيري از فضاي ريزومي، مجالي براي گسست‌ها و انفجارهاي غيرمنتظره‌اي در حيطه آموزش هنر فراهم مي‌آورد كه آزادي تفسيرها و چندگانگي خوانش ها در مواجهه با آثار هنري، بر منطق تك معنايي غلبه مي‌نمايد. اين پژوهش از نوع نظري و با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و اسنادي صورت گرفته است.