بررسي شاخصه هاي بصري در آثار كمال الدين بهزاد مطالعه موردي: اثر (سماع درويشان)

هنرمندان ايراني در طي دوره‌هاي متمادي، با ذوق مهذب و پالوده خود هنرهايي آفريده‌اند كه در آن واحد هم حسي و هم معنوي است. در نگاره (سماع درويشان) از آثار كمال‌الدين بهزاد، لايه‌هاي مجهولي وجود دارد كه تحليل و تفسير اين لايه‌هاي پنهان و مجهول هدف اين پژوهش است. فرض براين است كه با ديدگاه مباني هنرهاي تجسمي و طراحي لباس مي‌توانيم بين مفاهيم فرم، مضمون، تركيب‌بندي و رنگ در نگاره (سماع درويشان) رابطه معناداري بيابيم. پژوهش حاضر در پي پاسخگويي به اين سؤالات است كه: آيا عناصر و المان‌هاي بكار گرفته در اثر مورد نظر در جهت منظور و مقصد خاصي بوده است؟ نقاشان هنرمند مسلمان در معرفي انديشه خود از چه تكنيك‌هايي استفاده كرده‌اند؟ روش اين پژوهش توصيفي تحليلي است و با استفاده از داده‌هاي اسنادي و كتابخانه‌اي انجام شده است. بررسي پيكره و پوشش نگاره‌ها در (سماع درويشان) بهزاد و تحليل شاخصه‌هاي بصري فرم، تركيب‌بندي، رنگ، نور و تاريكي نشان داده كه در طراحي لباس درويشان از نماد لباس‌هاي گشاد و بلند با آستين‌هاي بلندتر از اندازه، نشان از احترام در برابر مقام والاي محبوب الهي و حالت سرسپردگي و ولايت‌پذيري دارد و شال‌هاي رها در دور گردن و حتي رهاشده در متن نگاره، هركدام حاوي مضامين خاصي هستند. ارائه حالات انساني و روحاني در تركيب‌بندي و ترسيم لباس‌ها هم‌راستا با نمادگرايي نوآورانه جهت القاي حسي به مخاطب صورت گرفته است.