تحليل كيفي بصري دو پرده روايي عصر قاجار

پرده‌نگاري در عصر قاجار از هنرهاي رايج پارچه‌آرايي است. نحوه بافت پرده‌ها، نوع چاپ نقوش، كاربرد وسايل خاص در تزيين آن‌ها، كيفيت دوخت‌ها، نوع روايات انتخابي و مكان استفاده از پرده‌ها، همگي به ميزان ارزشمندي آن مي‌افزايد. اكنون نمونه‌هايي از اين هنر در موزه‌هاي ايران و جهان نگهداري مي‌شود. دو پرده قلاب‏دوزي با نقوش روايي از عصر قاجار كه در گنجينه موزه ملك و نياوران نگهداري مي‌شوندداراي نقش‌مايه‌هاي انساني و ساير نقوش با اندازه‌هايي تقريباً مشابه هستند. لذا، تطابق آن‌ها جهت بررسي ميزان اشتراك و افتراق نقوش و نوع بافت، مدنظر نگارندگان مي‌باشد. پرسش‌هاي اساسي: ويژگي‌هاي بصري و مفهومي دو پرده قلاب‌دوزي مذكور كدامند؟ و تطابق مضامين روايي دو پرده از منظر وجوه اشتراك و افتراق با يكديگر چيست؟ اهداف اصلي، بررسي مضامين روايي دو پرده قلاب‌دوزي و تبيين ويژگي‌هاي تفكراتي هنرمندان ايراني در اجراي ديوارآويزهاي عصر قاجار است. نتيجه آن است كه، تصوير كردن روايات مقبول تاريخي و افسانه‌اي، مطابق روايات اسنادي و بنابر اسلوب لباس‌آرايي و صحنه‌آرايي قجري در اين عصر، رواج داشته است. بزرگ‌نمايي شخصيت‌هاي اصلي داستان و كاربرد چاپ به همراه دست‌دوزي‌ها و چهره‌آرايي جهت قدرت‌نمايي و نوع قرارگيري شخصيت‌هاي برتر در تركيب‌بندي روايت، در عصر قاجار مشهود است. روش تحقيق به شيوه توصيف تاريخي تحليلي با رويكرد كيفي است و روش گردآوري مطالب، با استناد به كتاب‌هاي تاريخي دست اول و اسناد موجود در موزه‌ها است.