امكان سنجي ارتقاء پياده مداري با رويكرد سرزندگي در فضاهاي شهري مطالعه موردي : طراحي خيابان امام خميني(ره ) سنندج

گسترش روزافزون شهر و ورود اتومبيل به عرصه فعاليت‌هاي شهري و دگرگوني ارتباطات اجتماعي، جذابيت خيابان‏ها و فضاهاي پياده را متأثر نمود و موجب تاكيد بيش از حد بر حركت سواره و حل مسائل مختلف آن، به عنوان اصلي‏ترين شرط رونق اقتصادي اجتماعي شهر، توسط برنامه‌ريزان و مديران شهري شد. شكل گيري بافت يك شهر ارتباط مستقيمي با شبكه معابر آن دارد؛ به‌طوري‌كه نوع هر يك از اين بافت‌ها متأثر از شكل گيري خيابان‌ها در داخل شهر است. جريان زندگي اجتماعي در پياده‌راه از ويژگي‌هاي سرزندگي است. همان طور كه حركت عابر پياده باعث افزايش سطح تعاملات اجتماعي مي‌شود، افزايش كيفيت شاخص‌هاي سرزندگي در اين هدف گذاري باعث ارتقاء پياده مداري مي‌شود. محور امام خميني(ره) سنندج در بافت قديمي شهر داراي پتانسيل پياده‌راه است كه در اين پژوهش با هدف افزايش قابليت پياده مداري مورد بررسي قرار گرفته است. اين پژوهش توصيفي تحليلي و از نوع كاربردي است. مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني در آن صورت گرفته و ارزيابي حاصله به كمك پرسشنامه تكميل شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد محور امام خميني (ره) داراي بالاترين سطح منظري و عملكردي است و قابليت پياده مداري در اين خيابان با رعايت اصولي چون تكميل ساختاري فعاليت‌هاي اجتماعي، توجه به عناصر كالبدي، عمومي نمودن فضاي خانه كرد به عنوان پارك شهري، ساماندهي و بهسازي منطقي پياده‌روها و جداره خيابان، ايجاد فضاهاي جمعي مانند كافه و رستوران باعث اثبات فرضيه‌هاي افزايش سرزندگي در اين خيابان مي‌شود كه تا حال حاضر با توجه به تجزيه و تحليل صورت گرفته نتوانسته نقش كيفيت و سرزندگي را ايفا كند.