بررسي توانمندي ‏هاي گردشگري شهر ساحلي بوشهر بر اساس مدل سوات و تاپسيس

پتانسيل هاي گردشگري از سرمايه هاي منحصر به فرد هر كشور و منطقه به شمار مي رود كه شناسايي، طبقه بندي و برنامه ريزي آن جهت توسعه گردشگري داراي اهميت بالايي است. امروزه زندگي شهري به عنوان زندگي برتر تبديل شده، در كشور ايران در چند دهه ي اخير شهرنشيني رشد بالاي داشته كه نسبت اين رشد در مناطق مختلف كشور متفاوت است. استان بوشهر يكي از استانهايي است كه بيش از 60% جمعيت آن در شهرها ساكن هستند، شهر بوشهر مركز استان بوشهر، داراي پتانسيل هاي متعدد گردشگري در زمينه هاي توريستي، تاريخي، اقتصادي است. اين تحقيق با هدف شناسايي پتانسيل هاي گردشگري شهر ساحلي بوشهر و بررسي موانع موجود در راه گردشگري شهري صورت پذيرفته است. روش به كارگرفته شده به شيوه توصيفي تحليلي بوده و پس از گردآوري، طبقه بندي و سازماندهي داده ها به تجزيه و تحليل آنها پرداخته شده است. براي اين منظور با تعيين نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهديدها براساس مدل SWOT به ارائه راهبرد، در جهت توسعه گردشگري شهر ساحلي بوشهر پرداخته شده است. همچنين با استفاده از مدل تاپسيس رتبه بندي و سطح بندي پتانسيل هاي گردشگري بوشهر از نظر پاسخ دهندگان مناطق 8 گانه شهر بوشهر صورت گرفته، كه نتايج به دست آمده نشان داد كه برخورد مناسب مردم با ضريب نزديكي5347. در اولويت اول، ساحل زيبا و شني با ضريب نزديكي 5339. در اولويت دوم و مراسم مذهبي سنتي با ضريب نزديكي 3436. در اولويت سوم قرارگرفته ودر جذب گردشگر به اين شهر تأثيرگذار هستند. تحليل فرضيات بر اساس روش تحليل عاملي نيز نشان مي دهد، به دليل وجود همبستگي بالا و مناسب بين عوامل و متغيرها، تمامي پتانسيل هاي گردشگري در شهر بوشهر در توسعه اجتماعي و فرهنگي آن تأثير مي گذارند و همچنين كمبود امكانات و خدمات، مانع توسعه گردشگري در شهربوشهر شده است.