ارزيابي و رتبه ‌بندي دهستان ‌هاي مستعد توسعه كشاورزي (مورد: شهرستان كرمانشاه)

بدون ترديد نخستين گام در مسير دستيابي به توسعه پايدار به ويژه در بخش كشاورزي شناخت توان محيطي و پتانسيل اراضي هر منطقه خواهد بود. به بيان ديگر توسعه پايدار زماني محقق خواهد شد كه از سرزمين به تناسب قابليت ها و توانمندي هاي آن استفاده شود. در حال حاضر برنامه ريزان براي رسيدن به اين مقصود از روش ها و تكنيك هاي مختلف استفاده مي كنند. لذا با توجه به اهميت استفاده بهينه از پتانسيل اراضي، مطالعه حاضر با هدف ارزيابي و رتبه بندي دهستان‏هاي مستعد توسعه كشاورزي در شهرستان كرمانشاه انجام شد. در مرحله نخست با استفاده از نظر متخصصان و مطالعات اسنادي، معيارهاي مؤثر در انتخاب مناطق مستعد توسعه كشاورزيدر شهرستان كرمانشاه شناسايي شدند. در ادامه از تكينك تحليل سلسله مراتبي(AHP) و نرم افزار(EC) براي رتبه بندي معيارهاي شناسايي شده بهره گرفته شد. در گام بعدي با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS) سيزده دهستان شهرستان كرمانشاه از نظر پتانسيل كشاورزي به 5 طبقه كاملاً مساعد، مساعد، نسبتاً مساعد، نسبتاً نامساعد و نامساعد تفكيك شدند. نتايج مطالعه نشان داد به ترتيب معيارهايي نظير منابع آبي، وضعيت خاك منطقه، شرايط اقليمي و نيز كاربري اراضي در ارزيابي و رتبه بندي مناطق مستعد كشاورزي در شهرستان كرمانشاه تأثيرگذارند. همچنين طبقه بندي سيزده دهستان شهرستان كرمانشاه بر مبناي پتانسيل اراضي كشاورزي نشان داد، دهستان مياندربند به دليل وجود منابع آبي مكفي، اقليم مناسب، وضعيت خاك مطلوب و نيز نوع كاربري اراضي در منطقه كاملاً مساعد قرار دارد. نتايج اين مطالعه مي تواند توصيه هايي براي برنامه ريزان بخش كشاورزي استان كرمانشاه داشته باشد. بدين صورت كه برنامه ريزان مي توانند با انتخاب منطقه مياندربند علاوه بر استفاده بهينه از منابع طبيعي و پياده كردن سياست‏هاي مناسب كشت به توليد بيشتر دست يابند.