ارزيابي سياست مسكن مهر با توجه به شاخص‌هاي پايداري نمونه: شهر خرم‌آباد

مسكن به منزله ساختاري چندبعدي، علاوه بر جنبه‌هاي فيزيكي، ابعاد اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي دارد كه اين ابعاد، كارايي و پذيرش مسكن را شكل مي‌دهند. برنامه‌ريزي براي مسكن گروههاي كم‌درآمد، يكي از چالش‌هاي كشورهاي در حال ‌توسعه است؛ اما در بيشتر مواقع به علت محدوديت‌‌هاي مالي و فني، مسكن فقط سقفي بالاي سر قلمداد مي‌شود. يكي از پرهزينه‌ترين سياست‌هاي مسكن گروه‌هاي كم‌درآمد در ايران، طرح مسكن مهر بوده است. هدف از پژوهش حاضر، ارزيابي سياست‌هاي مسكن مهر با توجه به شاخص‌هاي پايداري (نمونه: شهر خرم‌آباد) است. روش پژوهش از نوع توصيفي ‌ تحليلي بوده و براي گردآوري داده‌ها از دو روش پيمايشي و كتابخانه‌اي استفاده شده است. داده‌ها با بهره‌گيري از نرم‌افزار SPSS و الگو‌هايي همچون آزمون T و نيز رگرسيون خطي و چندگانه تجزيه و تحليل شده است. نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان مي‌دهند شاخص پايداري مسكن (كه تركيبي از ابعاد چهارگانه است) در نمونه مدنظر، كمتر از ميانگين است؛ در ميان چهار بُعد پايداري، به جز ابعاد اقتصادي، ميانگين همه ابعاد كمتر از متوسط است. همچنين همه زيرشاخص‌هاي ابعاد اجتماعي و فرهنگي كمتر از ميانگين بوده و در بين ابعاد كمّي و كيفي نيز، زيرشاخص‌هاي كمّي كمتر از متوسط بوده است. درنهايت نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان مي‌دهد پايداري مسكن و زيرشاخص‌هاي آن، تأثير مهمي در ميزان كارايي مسكن مهر داشته‌اند.