بهينه سازي اندام زايي غيرمستقيم گياه آنتوريوم (Anthuriumscherzerianum)

آنتوريوم گلداني (Anthuriumscherzerianum)يك گياه زينتي چند سالهاست كه به دليل مشكلات تكثير سنتي در اين گياه، از كشت بافت به عنوان روشي مناسب براي تكثير سريع و حذف بيماري هاي آن نام برده مي شود. در اين پژوهش اثر تنظيم كننده هاي رشد گياهي و نوع ريزنمونه بر روي باززايي غيرمستقيم A.scherzerianum مورد بررسي قرار گرفت. به منظور القاي كالوس در ريزنمونه هاي برگ و دمبرگ آنتوريوم اثر سطوح مختلف تنظيم كننده هاي رشد BA و TDZ (5/0، 1 و 2 ميلي گرم بر ليتر) در تركيب با NAA يا 2,4D (5/0، 1 و 2 ميلي گرم بر ليتر) در محيط كشت پايه MSدر شرايط تاريكي مورد بررسي قرار گرفت.براي القاي باززايي در كالوس هاي توليد شده اثر سطوح پايين تر سايتوكنين ها و اكسين ها در محيط كشت پايه MS بررسي شد. براي ريشه زايي گياهچه هاي، از محيط كشت1⁄2MS حاوي تركيبات هورموني IBA و IAA استفاده شد. نتايج آزمايش ها نشان داد كه ريزنمونه دمبرگ بيشترين كالوس زايي، درصد زنده ماني و حجم كالوس را در محيط كشت حاوي 2 ميلي گرم در ليتر BAو 5/0 ميلي گرم در ليتر 2,4D توليد كرد. همچنين نتايج آزمايش باززايي نشان داد كه در تركيب هورموني 75/0 ميلي گرم در ليتر BAو 05/0 ميلي گرم در ليتر2,4D بيشترين تعداد شاخساره (9/6)، طول شاخساره (5 سانتي متر) توليد شد. در آزمايش ريشه زايي نيز بيشترين درصد ريشه زايي (95 درصد)، تعداد ريشه (5/4) و طول ريشه (5/3 سانتي متر) در محيط كشت حاوي 2/0 ميلي گرم در ليتر IBAبدست آمد. در نهايت گياهچه هاي ريشه دار شده، براي سازگاري با شرايط برون شيشه اي در بستر كوكوپيت و پرليت (2:1) 90 درصد سازگار شدند.