بررسي پاسخ اكوفيزيولوژيكي گياهان پيوندي و غيرپيوندي دو توده طالبي و گرمك ايراني در شرايط تنش شوري

به‌منظور ارزيابي اثرات پايه بر تحمل به شوري توده‌هاي گرمك و سمسوري بر اساس شاخص‌هاي اكوفيزيولوژيكي، گياهان غيرپيوندي و پيوندي سمسوري و گرمك روي پايه‌هاي تجاري ʼفرروʽ، ʼشينتوزاʽ و ʼارگوʽ و توده محلي كدو قلياني تحت تيمار شوري (صفر، 20 و 40 ميلي‌مولار كلريد سديم) قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه در تيمارهاي شوري گياهان پيوندي نسبت به گياهان غيرپيوندي در صفات مورد بررسي برتري داشتند. همچنين بين پايه‌هاي آزمون‌شده تفاوت مشاهده شد، به‌گونه‌اي كه هيبريد ʼارگوʽ نسبت به ديگر پايه‌ها در بيشتر ويژگي‌هاي ارزيابي‌شده ضعيف‌تر بود. طبق نتايج، تنش شوري ميزان پرولين و كاروتنوئيد برگ را افزايش داد، اين افزايش در گياهان پيوندي كمتر از غيرپيوندي‌ها بود. همچنين ميزان كلروفيل كل و محتواي نسبي آب برگ كاهش يافت كه در گياهان غيرپيوندي اين كاهش بيشتر بود. با افزايش شوري پتانسيل فشار آوندي كاهش يافت. اين مقدار در گياهان غيرپيوندي نسبت ‌به گياهان پيوندشده روي هيبريد ʼفرروʽ و كدوقلياني كمتر بود. در توده گرمك افزايش شوري در هيچ‌يك از پايه‌هاي ʼفرروʽ، ʼكدو قليانيʽ و ʼشينتوزاʽ تفاوت معني‌داري در شاخص كارآيي فتوسنتزي ايجاد نكرد اما در گياهان پيوندشده روي هيبريد ʼارگوʽ كمترين ميزان اين شاخص در سطح شوري 20 ميلي‌مولار مشاهده شد. با افزايش شوري ميزان قندهاي محلول گياهان پيوند شده روي هيبريد ʼفرروʽ و كدو قلياني كاهش يافت ولي در گياهان پيوند شده روي هيبريد ʼشينتوزاʽ افزايش شوري ميزان قندهاي محلول را افزايش داد. براساس يافته‌هاي پژوهش حاضر پايه‌هاي ʼفرروʽ و ʼشينتوزاʽ در تركيب با توده‌هاي گرمك و سمسوري به شوري تحمل بيشتري نشان دادند.