بررسي تنوع ژنتيكي ژنوتيپ‌هاي محلي انبه (Mangifera indica L.) استان هرمزگان با استفاده از صفات ريخت‌شناسي و نشانگر ISSR

بررسي تنوع ژنتيكي انبه موجب افزايش شناخت نسبت به اين گياه شده و امكان انتخاب ژنوتيپ‌هاي مرغوب‌تر جهت توسعه كشت و كار آن فراهم مي‌نمايد. در اين پژوهش، تنوع ژنتيكي و ريخت‌شناسي ۳۹ ژنوتيپ انبه جمع‌آوري‌شده از شهرستان‌هاي ميناب و رودان (استان هرمزگان) با استفاده از نشانگرهاي ISSR و صفات ريخت‌شناسي مورد ارزيابي قرار گرفت. بر مبناي داده‌هاي ريخت‌شناسي، ژنوتيپ‌ها به هشت گروه اصلي تقسيم‌بندي شدند. دامنه تشابه به‌دست‌آمده براي داده‌هاي ريخت‌شناسي از 0.12 تا 0.83 متفاوت بود. حداقل ميزان تشابه بين ژنوتيپ‌هاي آل‌مهتري و چارك ديده شد و حداكثر تشابه بين مشك، آناناسي گلشوار، نغال و هليلي گلشوار بود. متوسط ميزان تشابه به‌دست آمده نيز 0.54 بود. نتايج تجزيه ۲۱ ويژگي‌ ريخت‌شناسي در ژنوتيپ‌هاي انبه مورد مطالعه نشان داد كه اين ژنوتيپ‌ها از نظر همه صفات (به‌جز تراكم گل و شكل گل‌آذين) داراي اختلاف معني‌دار بودند. نتايج نشانگرهاي ISSR نشان داد كه آغازگرهاي استفاده شده در اين پژوهش، در مجموع ۱۴۵ نوار قابل امتيازدهي توليد كردند. حداكثر و حداقل تعداد نوار چندشكل به‌ترتيب در آغازگرهاي MI808 (20 نوار) و MI827 (۶ نوار) مشاهده شد. ميانگين محتواي اطلاعات چندشكلي برابر 0.450 بود. دامنه تشابه به‌دست آمده براي داده‌هاي مولكولي در ماتريس تشابه محاسبه شده از 0.31 تا 0.90 متفاوت بود كه در آن، حداقل ميزان تشابه بين ژنوتيپ‌هاي مجلسي و چارك و حداكثر تشابه بين گيلاسي و كلانفر بازياري ديده شد. تنوع بالاي مشاهده شده بين ژنوتيپ‌هاي مورد بررسي در اين پژوهش، علاوه بر وجود تفاوت‌هاي ذاتي آن‌ها، مي‌تواند ناشي از تكثير بذري اين ژنوتيپ‌ها باشد.