ميزان تحقق اهداف نويسنده در شيوه نامه آموزش گيتار به كودكان ايراني

پژوهش حاضر در تلاش است تا ميزان تحقق اهداف نويسنده شيوه نامه آموزش گيتار به كودكان ايراني را بررسي كند. در اين اثر سعي شده است تا به بررسي اصول رعايت شده در اين شيوه نامه، مكاتب موردنظر نويسنده كه از آن ها استفاده نموده و همينطور به بررسي ميزان اثربخشي اين كتاب پرداخته شود. همينطور سعي شده صحت ادعاي نويسنده مبني بر آموزش شاگردمحور و همينطور مبتني بر روان شناسي رشد «ژان پياژه» و همينطور «مكتب برلين» بررسي گردد. جهت رسيدن به اين هدف از پژوهش كيفي و از نوع مصاحبه با مدرسين صاحب تجربه در اين متد و تحليل پاسخ هاي آن ها استفاده شده است و همينطور در نهايت راهكارهايي جهت بهبود و تكميل آن ارائه مي گردد. در اين پژوهش سعي شده است تا نكات موردنظر مؤلف مدنظر قرار داده شود تا نتيجه آن منتج به گزاره اي قابل استناد گردد. مؤلفه هايي مانند بومي سازي آموزش، تدريس بازي محور، استفاده از نماد، آموزش شاگرد محور و نكات ديگري كه نويسنده مدعي استفاده از آن ها در طراحي اين شيوه نامه است. در نهايت اميد است تا اين پژوهش، چراغ راه روشني در مسير آموزش گيتار و همچنين موسيقي در اين كشور باشد و در اين راه سخت قدمي هرچند كوچك در حوزه بسيار مهم آموزش بردارد.