سبك‌هاي يادگيري و تفكر قياسي در فرآيند طراحي معماري

روش قياسي همواره به عنوان يكي از خلاقانه‌ترين راهكارهاي ايده‌پردازي در فرآيند طراحي معماري مورد توجه بوده است. قياس به چهار دسته مستقيم، سمبليك، شخصي و فانتزي تقسيم شده و دو موضوع انتخاب منبع و انتقال منبع به هدف، در فرآيند قياس اهميت مي‌يابد. در اين مقاله طي يك پژوهش توصيفي (اقدام پژوهي و همبستگي)، پس از تدوين ساختار مناسب براي روش تدريس قياسي در دروس مقدماتي طراحي معماري، رابطه انواع قياس با سبك يادگيري دانشجويان مقدمات طراحي بررسي گرديد. گردآوري داده‌ها با استفاده از چك‌ليست كنترل ويژگي‌هاي قياس و پرسشنامه فلدر و سالمون انجام شد. در سبك فلدر و سالمون، افراد بر اساس چهار معيار تأمليفعال، حسيشهودي، كليمتوالي و ديداريكلامي قابل تقسيم هستند. تحليل داده‌ها با نرم‌افزار پي‌ال‌اس و روش معادلات ساختاري نشان مي‌دهد افراد تأملي در انجام قياس سمبليك، افراد فعال در ايجاد قياس مستقيم، افراد حسي در قياس‌هاي شخصي و دانشجويان با سبك شهودي در قياس‌هاي فانتزي موفقيت بيشتري دارند. همچنين يادگيرندگان با سبك شهودي در انتخاب منابع مناسب و افراد با سبك ديداري و متوالي در انتقال منبع به هدف قياس موفق‌تر عمل كرده‌اند. نتايج اين پژوهش در ايجاد روش‌هاي آموزشي جديد در دروس مقدمات طراحي مفيد خواهد بود.