خشونت شغلي و عوامل مرتبط با آن در اتاق هاي عمل مراكز آموزشي درماني اصفهان

WORKPLACE VIOLENCE and RELATED FACTORS IN OPERATING ROOMS IN IRAN: A CROSS-SECTIONAL STUDY

پيش زمينه و هدف اساس گزارش سازمان بين المللي كار، شيوع خشونت شغلي در دهه هاي اخير افزايش يافته و از ميان تمام گروه هاي حرفه اي، پرسنل مراقبت سلامت، بيشترين قربانيان خشونت شغلي محسوب مي شوند اما اطلاعات مستند از خشونت شغلي در اتاق عمل در كشور ما بسيار اندك مي باشد. لذا اين مطالعه باهدف تعيين فراواني خشونت شغلي و عوامل مرتبط با آن در پرسنل مراقبت سلامت در اتاق عمل، انجام گرفت.. مواد و روش كار اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي بود. جامعه پژوهش كليه مراقبين سلامت شاغل در اتاق هاي عمل مراكز آموزشي درماني شهر اصفهان بودند كه از اين ميان تعداد 223 نفر به روش نمونه گيري آسان با تخصيص متناسب از نوع سهميه اي و طبقه اي از فروردين تا مردادماه 1397 انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد بررسي خشونت شغلي در بخش سلامت كه در سال 2010 توسط سازمان بهداشت جهاني ارائه شده است جمع آوري شد و با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 16 و آزمون هاي آماري كاي 2 و فيشر و تي مستقل مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها تعداد 9/91 درصد از نمونه ها طي 12 ماه گذشته خشونت روحي-رواني، 26 درصد خشونت جسمي-فيزيكي و 3/19 درصد خشونت قومي را تجربه كرده بودند. بيشترين علت ايجادكننده خشونت شغلي، كاركردن در محيط استرس زا (87درصد) بود و عاملين خشونت شغلي اغلب از ميان پرسنل مراقبت سلامت بودند. ميانگين سن و سابقه كار در پرسنلي كه با خشونت هاي روحي-رواني مواجه شدند به طور معناداري كم تر از سايرين بود (به ترتيب p=0.01 ،t=0.01و p=0.02،t=2.63 ). فراواني مواجهه با خشونت هاي جسمي-فيزيكي (P =0/03،χ2 =4/62 ) و روحي-رواني (0/004= P )، در مراكز داراي پروتكل خاص براي گزارش خشونت به طور معناداري كم تر از ساير مراكز بود. بحث و نتيجه گيري خشونت شغلي در اتاق عمل به ميزان قابل توجهي بالا است و عاملين خشونت شغلي نه بيمار و همراه بيمار بلكه اغلب از ميان پرسنل مراقبت سلامت هستند. اين مطالعه وجود پروتكل هاي مستند براي گزارش خشونت شغلي را توصيه مي كند.

violence has increased in the last decade and of the entire professional groups, health care personnel are the most likely victims of workplace violence but the documentary information on workplace violence in the operating room is very limited. Therefore, this study was conducted with the aim of determining the frequency of workplace violence and related factors among the health care personnel in operating rooms. Materials & Methods: This was a descriptive cross-sectional study. The research sample consisted of 223 health care personnel working in the operating rooms in the educational-medical centers of Isfahan in Iran. The sampling method was proportional allocation of quota and category. Data were collected from March to July 2018 using the WHO standard questionnaire “surveillance of workplace violence in the health sector” whose validity and reliability have been confirmed in previous studies. Results: The percentage of verbal violence was 91.9 and physical violence and ethnic violence were in turn 26 and 19.3 during the past 12 months. The most common cause of workplace violence (87persent), was working in a stressful environment and the perpetrators of workplace violence are often among health care personnel. The average age and work experience of personnel exposed to verbal violence were significantly lower than the others (P=0.01and P=0.02, respectively). Frequency of physical (P=0.03) and verbal (P=0.004) violence in centers with specific protocols for reporting violence were significantly lower than other centers. Conclusion: Experience of workplace violence among the health care personnel in the operating rooms is considerable. The perpetrators of workplace violence are often among health care personnel instead of patients and their families. This study recommends the existence of documentary protocols for reporting workplace violence in all operating rooms.