پديد آورندگان :
شجاع، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - دانشكده علوم انساني - گروه آموزشي تربيت بدني , قاسمي، عبدالله دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - گروه آموزشي تربيت بدني , واعظ موسوي، محمد كاظم دانشگاه امام حسين - دانشكده علوم انساني - گروه آموزشي تربيت بدني، تهران
كليدواژه :
اختلال هماهنگي رشد , اضافه وزن , بازي , خودپنداره
چكيده فارسي :
مقدمه: تغييرات تركيب بدن بر ابعاد مختلف جسماني، حركتي و رواني افراد اثر مي گذارد. ضعف خودپنداره
يكي از مسائلي است كه هم كودكان داراي اضافه وزن و هم كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي با آن مواجه
هستند. در اين ارتباط، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر تمرينات بازي محور بر خودپنداره كودكان داراي
اضافه وزن مبتلا به اختلال هماهنگي رشد (Developmental Coordination Disorder) انجام شد.
روشها: پژوهش حاضر از مطالعات نيمه تجربي مي باشد كه در آن 50 كودك 10-8 ساله با استفاده از روش
نمونه گيري هدفمند و براساس معيارهاي ورود به پژوهش از بين مدارس ابتدايي انتخاب شدند و پس از انجام
پيش آزمون به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (n=38) و كنترل (n=28) قرار گرفتند. در مرحله پيش آزمون
و پس آزمون براي سنجش اختلال هماهنگي افراد از آزمون رشد حركتي Movement) MABC-2
Assessment Battery for Children و براي بررسي خودپنداره بدني از پرسشنامه Wilson استفاده شد.
گروه آزمايش به مدت سه ماه در تمرينات شركت نمودند و نتايج آزمونها در مرحله پس آزمون با استفاده از
نرم افزار SPSS 21 و آزمون تحليل كوواريانس يك طرفه در سطح معناداري 0/05 تجزيه و تحليل گرديدند.
يافته ها: نتايج نشان دادند كه تفاوت نمرات خودپنداره و خرده مقياس هاي چربي، هماهنگي، لياقت، عزت
نفس، انعطاف و ظاهر بين دو گروه معنادار مي باشد؛ اما تفاوت در مؤلفه هاي قدرت، استقامت، فعاليت بدني و
سلامتي معنادار نبود.
نتيجه گيري: دوران كودكي يكي از مراحل مهم در شكل گيري خودپنداره مي باشد. بر مبناي نتايج، بازي آثار
سودمندي بر رشد اجتماعي و رواني كودكان داراي اضافه وزن و مبتلا به اختلال هماهنگي (كه بيشتر در معرض
مشكلات عاطفي هستند) دارد
چكيده لاتين :
Background: Body composition changes affect different physical, motor,
and mental aspects of individuals. Self-concept weakness poses a serious
problem for both overweight children and children with developmental
coordination disorder. In this regard, the present study aimed to assess the
effect of play-based exercises on the self-concept of overweight children
with developmental coordination disorder.
Methods: This semi-experimental study was conducted on a total number of
50 children aged 8-10 years which were selected from elementary schools
using the targeted sampling method and based on entry criteria. Following
the pre-test, the participants were randomly assigned to the experimental
group (n = 30) and control group (n = 20). In pre-test and post-test, the
Movement Assessment Battery for Children (MABC-2) was used to measure
the coordination disorder of subjects, and their physical self-concept was
assessed using Wilson questionnaire. The experimental group underwent
training for 3 months. In post-test, the data were analyzed in SPSS software
(version 21) using a one-way analysis of covariance (ANCOVA) at a
significant level of 0.05.
Findings: As evidenced by the obtained results, a significant difference was
detected between the scores of self-concept and subscales, including
coordination, desirability, self-esteem, flexibility, and appearance between
the two groups. Nonetheless, no significant difference was observed in the
components of strength, endurance, physical activity, and health.
Conclusion: Childhood is one of the important stages in the formation of
self-concept. Based on the results, games can exert beneficial effects on the
social and psychological development of overweight children with
coordination disorders who are more exposed to emotional problems.
