تبيين نقش گردشگري در پايداري اجتماعي روستاهاي شهرستان قائمشهر با تكيه بر نظر مديران محلي

گردشگري به عنوان ابزاري كارآمد با اثر بر بنيان هاي اقتصاد و اجتماعي روستايي مي تواند نقش مهمي را در پايداري اجتماعي نواحي روستايي ايفا كند. اين پژوهش به دنبال تبيين نقش گردشگري در پايداري اجتماعي نواحي روستايي شهرستان قائمشهر مي باشد. اين پژوهش از نوع كاربردي بوده و روش تحقيق آن توصيفي تحليلي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش مديران محلي روستاها مي باشند. 56 نفر از مديران محلي به عنوان حجم نمونه تعيين شده است. در جمع آوري داده ها از مقياس طيف ليكرت استفاده شده و سپس در تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون آماري t جهت اطمينان از نرمال بودن توزيع داده ها و سپس از روش آماري همبستگي و رگرسيون و آزمون هاي آماري پارامتري نظير آزمون همبستگي پيرسون بهره گرفته شده است. نتايج پژوهش در ناحيه مورد مطالعه نشان دهنده تأثير گردشگري بر پايداري شاخص‌هاي اجتماعي مي باشد.