ارزيابي استراتژي‌هاي توسعه گردشگري پيرامون نواحي كلان‌شهري: (شهرستان شميرانات، بخش لواسانات)

برقراري ارتباط متوازن و استراتژيك بين تقاضاي روزافزون جمعيت شهري براي گذراندن اوقات فراغت و تفريح در سكونتگاه‌هاي روستايي و ضرورت توسعه اين سكونتگاه ها با استفاده از منابع و پتانسيل هاي گردشگري موجود در اين مناطق راهبرد مديريت و برنامه ريزي اقتصادي عصر حاضر به شمار مي رود. هدف اين مقاله تحليل و بررسي راهبردهاي توسعه گردشگري بخش لواسانات در شهرستان شميرانات به منظور پاسخگويي به دو نياز توسعه منطقه و تقاضا براي گردشگري است. با توجه به موقعيت پيراموني بخش لواسانات در شهرستان شميرانات نسبت به كلان‌شهر تهران از يك طرف و پتانسيل‌هاي گردشگري آن از طرف ديگر سؤال اصلي مقاله اين است كه بهينه ترين استراتژي براي توسعه گردشگري در اين منطقه كدام استراتژي است؟ فرضيه اي را كه در اين مقاله براي پاسخ گويي به سؤال اصلي در صدد آزمون آن هستيم اين است كه به نظر مي رسد مناسب ترين استراتژي براي توسعه گردشگري در ناحيه مورد مطالعه استراتژي‌هاي تهاجمي (SO) يعني توجه به نقاط قوت داخلي اين منطقه (پتانسيل هاي گردشگري) و بهره گيري از فرصت هاي موجود در پيرامون آن (تقاضا براي گذران اوقات فراغت در كلان‌شهر تهران) است. روش تحقيق مقاله تلفيقي از روش هاي تحليل شبكه اي (ANP) و سوآت (SWOT) است و براي سنجش وزن سنجه ها از آزمون t تك نمونه استفاده شده كه جامعه آماري مورد مطالعه با استفاده از فرمول كوكران 389 نفر متشكل از 2 گروه (مردم و مسئولان) تعيين شد و ميزان پايايي و روايي پرسش نامه به روش آلفاي كرونباخ (89. براي مردم و 91. براي مسئولين) به دست آمده است. نتايج مقاله نشان مي دهد كه مناسب ترين استراتژي براي توسعه گردشگري در محدوده مورد مطالعه استراتژي تهاجمي و در اولويت بعد رقابتي (SO)(توسعه‌اي) است و نيز از ميان سنجه هاي 66 گانه مدل سوآت سنجه هاي S1، W15،O1و T1 بيشترين امتياز را كسب كرده اند.