نابرابري‌هاي فضايي و تأثير آن بر كيفيت زندگي شهري (مطالعه موردي: منطقه 1 و 19 تهران)

چكيده امروزه اصلي‌ترين عامل بحران‌هاي جوامع بشري ريشه در نابرابري‌هاي اجتماعي و فقدان ­عدالت دارد و يكي از مهم‌ترين بخش‌هاي اين نابرابري‌ها در نواحي شهري است و اين امر علت ايجاد نابرابري‌هاي گسترده در كيفيت زندگي شهري در سطوح جوامع مختلف است. در اين پژوهش به بررسي نابرابري‌هاي فضايي و تأثير آن بر كيفيت زندگي شهري در مناطق 1 و 19 كلان‌شهر تهران پرداخته شده است. روش تحقيق حاضر مبتني بر تحقيق موضوعي است و به صورت توصيفي تحليلي انجام مي‌گيرد و از نظر هدف كاربري است. روش گردآوري اطلاعات شامل اسنادي (كتابخانه‌اي) و پيمايشي (ميداني) است. براي جامعه آماري بر اساس فرمول كوكران و با توجه به ضريب خطاي 5% براي مناطق 1 و 19 تعداد 322 پرسشنامه تعيين شده است پرسشنامه‌هاي تدوين شده در بين ساكنان دو منطقه توزيع گرديده است و داده­هاي به دست آمده از پرسشنامه‌ها با استفاده از مدل موران و نرم‌افزار Arc GIS تجزيه و تحليل گرديد. نتايج به دست آمده نشانگر آن است كه در شاخص‌هاي مورد بررسي در اين پژوهش از جمله شاخص‌هاي اجتماعي، اقتصادي، زيست محيطي، فرهنگي و كالبدي از لحاظ ميزان و توزيع نوع امكانات نابرابري‌هايي و تفاوت‌هايي مابين منطقه 1 به عنوان يكي از مناطق تقريباً برخوردار كلان‌شهر تهران و منطقه 19 به عنوان يكي از مناطق محروم و كمتر توسعه يافته وجود دارد و همين امر كيفيت زندگي در دو منطقه را تحت شعاع قرار داده است.