عنوان مقاله :
برنامه‌ريزي توسعه‌ي‌گردشگري روستايي با روش‌ماتريس IFE وEFE و مدل QSPM (مطالعه موردي بخش شاهو – شهرستان روانسر)
پديد آورندگان :
صالح ، غفور دانشگاه آزاد اسلامي , كردواني ، پرويز دانشگاه‌آزاد اسلامي - گروه جغرافيا , شريعت پناهي ، مجيد ولي دانشگاه آزاد اسلامي - گروه جغرافيا
كليدواژه :
واژگان كليدي: برنامه‌ريزي‌راهبردي , گردشگري‌روستايي , مدل SOWT , بخش شاهو
چكيده فارسي :
چكيده امروزه، صنعت‌گردشگري يكي از پررونق ترين فعاليت هاي اقتصادي جهان است. اين صنعت به عنوان فعاليتي اثرگذار بر تمامي اركان توسعه بيش از گذشته نيازمند توجه است. گردشگري از عوامل مهم عمران نواحي و فعاليتي ارزآور و متعادل كننده است كه موجب توسعه اقتصادي و اجتماعي در سطح منطقه مي‌شود و توسعه آن بر پايه برنامه‌ريزي صحيح گردشگري همواره عامل مؤثري در بهبود كيفيت زندگي مردم بوده است. بخش شاهو با توجه به سابقه‌تاريخي سكونت و‌داشتن جاذبه‌هاي طبيعي و فرهنگي يكي از پايگاه‌هاي مهم گردشگري كشور محسوب مي‌گردد. با توجه به كمبودهايي‌كه در زمينه گردشگري در اين بخش وجود دارد هدف پژوهش حاضر اين است كه با استفاده از روش SWOTو روش برنامه‌ريزي كمّي QSPM ضمن شناسايي نقاط قوت و ضعف، فرصت‌ها و تهديدات بهترين راهبرد را براي مقابله با تهديدات و ضعف‌ها و بهره‌گيري از قوت‌ها و فرصت‌ها در زمينه گردشگري بخش شاهو ارائه دهد. روش تحقيق توصيفي تحليلي است، كه در آن داده‌ها و اطلاعات موردنياز از طريق منابع كتابخانه‌اي و‌ميداني ( پرسشنامه) پيمايشي جمع آوري شده است. نتايج تحقيق نشان‌مي‌دهد كه‌استراتژي SO3 مهمترين استراتژي منتخب براي اجرا در جهت توسعه گردشگري در بخش شاهو مي‌باشد
عنوان نشريه :
نگرش هاي نو در جغرافياي انساني
عنوان نشريه :
نگرش هاي نو در جغرافياي انساني
