واكاوي نقش دولت‌هاي محلي در توسعه پايدار شهري ( نمونه موردي : شهرهاي ايران)

چكيده امروزه شهرها به عنوان مكان­هاي زيست بشر[1] آنچنان جايگاهي يافته­اند كه توسط مديريتي مستقل اداره مي­شوند. در اين راستا شهرها، نيازمند مديريتي هستند كه بتواند زمينه ارتقاء كيفيت زندگي ساكنين شهري را در راستاي توسعه پايدار شهري فراهم آورد. بدين ترتيب دولت­هاي محلي به عنوان تنها نهادهاي محلي موجود در شهر كه ارتباط نزديكي با زندگي شهروندان شهري دارند، مي­توانند نقش بسيار مؤثري در توسعه پايدارِ شهري ايفا نمايند. بدين ترتيب پژوهش حاضر با روش توصيفي تحليلي به دنبال تبيين نقش دولت­هاي محلي در توسعه پايدار شهري و در راستاي آن ارئه مدلي مفهومي جهت توسعه پايدارِ شهرهاي ايران مي­باشد. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه روي آوردن به توسعه پايدار شهري در جهت ساختن شهر پايدار و شهروند سالم در ايران، ضروريست (بهداشت، كيفيت زندگي و پايداري محيط و سلامت شهروند) در اولويت اقدامات دولت­هاي محلي در راستاي مديريت شهري مد نظر قرار گيرد تا بتوان بسياري از معضلات شهري را رفع نمود و در راستاي آن توسعه پايدار شهري را در فضاي شهرهاي ايران مهيا ساخت. [1]. در اين نوشتار، اصطلاحات فلسفي «زيست جهاني»، «به سامان شدن»، «كاميابي»، «شادكامي»، «بالندگي» برگرفته از كتاب «مقدمه­اي به فلسفه علم جغرافيا» نوشته آرش قرباني سپهر بوده كه به صورت تركيبي در قالب فلسفيكاربردي در اين پژوهش از آن بهره گرفته شده است.