تبيين تأثير معماري دسترسي‌هاي عمودي مجتمع‌هاي مسكوني بر سبك زندگي پايدار ساكنان

بشر به دنبال تكامل در زندگي خويش، مسكن طبيعي در غارها را رها نمود و به مسكن ساخته دست خودروي آورد و تا امروز هر آنچه فرهنگ، اقتصاد و ابعاد زندگي انسان متحول شده، مسكن او هم متحول شده است. به همين جهت با تحول فرهنگي در هر جامعه‌اي، تحول در مسكن مشهود مي‌گردد؛ بنابراين چگونگي طراحي معماري مسكن مي تواند بر سبك زندگي ساكنان تأثيرگذار باشد و متعاقب آن ميزان مصرف انرژي (به عنوان قسمت مهمي از توسعه پايدار) را دچار تغيير كند. در اين پژوهش تلاش شده، تأثير معماري دسترسي‌هاي عمودي مجتمع هاي مسكوني بر سبك رندگي پايدار (زير مجموعه اي از معماري پايدار) ساكنان مجتمع هاي مسكوني مورد كنكاش قرار گيرد. اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده‌ها؛ پژوهشي توصيفي-پيمايشي است. در مراحل ابتدايي از روش مطالعه اسنادي و كتابخانه‌اي اطلاعات لازم كسب و سپس تعداد 14 مجتمع مسكوني شيراز با قرابت فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي به دو گروه بلند مرتبه و ارتفاع متعارف تقسيم‌بندي شده است و پس از سنجش كيفيت و كميت دسترسي عمودي (آسانسور و پله) آن‌ها، تعداد دفعات استفاده از آسانسور طي يك هفته در ارديبهشت و مرداد 97 (با روش مطالعه ميداني) ثبت گرديد. با توجه به ميانگين استفاده روزانه و تعداد ساكنان هر مجتمع، سرانه استفاده آسانسور در يك روز ارديبهشتي و مردادي به دست آمد. سپس رابطه آن با كيفيت و كميت پله‌ها به وسيله مدل تصريح شده و به وسيله نرم افزار ايويوز 7 مورد محاسبه و تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل نشان مي‌دهد در ساختمان‌هاي بلند مرتبه كيفيت پله‌ها نمي تواند تأثير چنداني در تغيير سبك زندگي و استفاده از آسانسور داشته باشد؛ اما در ساختمان‌هاي با ارتفاع متعارف، با افزايش كيفيت پله، تعداد دفعات استفاده از آسانسور كاهش مي‌يابد. پس هر چه كيفيت پله‌ها بهبود يابد، تعداد دفعات استفاده از آسانسور كمتر شده و سبك زندگي به سمت پايداري حركت مي‌كند؛ بنابراين ايجاد جذابيت و سهولت استفاده بخش‌هايي با مصرف انرژي كم، مي‌تواند پايداري سبك زندگي را توسعه دهد.