تبيين چارچوب مفهومي حكمروايي خوب شهري مبتني بر مديريت يكپارچه شهري(نمونه موردي: كلان‌شهر تهران)

هدف اصلي اين پژوهش در تبيين چارچوب مفهومي مديريت يكپارچه شهري مبتني بر حكمروايي خوب شهر و نيز در وهله دوم تبيين روابط معناداري عوامل عملكردي، ساختاري و سازماني مديريت يكپارچه با توجه به اصول حكمروايي و تدقيق شاخص‌هاي مؤثر مديريت يكپارچه شهري است. پژوهش حاضر به روش تحليليتوصيفي بوده به لحاظ هدف كاربردي محسوب شده كه چارچوب‌هاي مفروض از طريق ساختار مقايسه‌اي دسته‌بندي شده است كه مؤلفه، زير مؤلفه و شاخص‌هاي اصلي استخراج شده است و در ادامه تمامي اين شاخص‌ها از فيلتر همساني، همپوشاني و يكپارچگي رد شده كه اين مقدار در فرم يكتايي به ميزان 74 زير مؤلفه و 13 شاخص تقليل و تدقيق يافته است. براي ارزيابي و تحليل زير مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي استخراجي، از روش توزيع وزن با احتساب روش دلفي، استفاده ‌شده است كه در ابتدا با در نظر گرفتن ميزان وزن برابر و بررسي اختلاف هر يك از آن‌ها را محاسبه شده و شاخص‌هاي با اولويت اصلي نظير مشاركت، خدمات رساني، شفافيت و اثر بخشي به‌ عنوان شاخص‌هاي مدنظر در نوع رصد و بررسي گروه‌هاي تخصصي در نهاد و ارگان‌هاي ذي ربط عنوان شده‌اند. مشخصاً بعد از تبيين اين روابط و تحليل و تعيين چارچوب ايدئال مي‌توان راهكار و سياست‌سازي لازم در جهت تصميم‌سازي ارتقا حكمروايي خوب شهري تهران با توجه اصول مديريت يكپارچه شهري انجام داد. در نهايت مي‌توان در پژوهش‌هاي آتي، ميزان توزيع وزن و اختلاف آن را با وضعيت كنوني شهر تهران با استفاده از منابع معرفي شده سنجش و نتايج را گزارش نمود.