تبيين عدالت فضايي از منظر تمهيد خدمات سلامت در فضاها و كاربري‌هاي شهري براي قشر سالمند (مورد پژوهي: منطقه 15 تهران)

امروزه توجه به جايگاه و نقش سالمندان در نظام برنامه‌ريزي شهري و معماري از يك طرف و تحقق‌پذيري شهرهاي دوستدار سالمند، از اولويت‌هاي اساسي در فرايند برنامه‌ريزي شهري و معماري است. خدمات شهري ساختار‌دهنده‌ي شكل و ماهيت كالبدي، اجتماعي و فضايي شهر است؛ لذا بي عدالتي در نحوه‌ي توزيع آن، تأثير جبران ناپذيري بر ساختار، ماهيت شهر به ويژه سالمندان را با چالش‌هاي جدي روبرو مي‌كند. تحقيق حاضر به بررسي وضعيت عدالت فضايي در سطح نواحي منطقه 15 تهران پرداخته شد. تحقيق حاضر به لحاظ هدف در زمره پژوهش‌هاي كاربردي و به لحاظ روش تحقيق پيمايشي مي‌باشد. در روند تحقيق ابتدا با طراحي پرسشنامه و برداشتهاي ميداني به بررسي ميزان دسترسي شهروندان به ويژه سالمندان در سطح نواحي شهر تهران پرداخته شد و سپس جهت رتبه‌بندي نواحي شهر به لحاظ دسترسي به خدمات از مدل VIKOR استفاده شد و در نهايت از مدل نزديكترين همسايه جهت ارزيابي الگوي پراكندگي خدمات در سطح نواحي شهر استفاده گرديد. نتايج مدل ها حاكي از آن است كه پراكنش فضايي خدمات شهري در نواحي منطقه 15 از الگويي منظم پيروي نمي‌كند و توزيع‌ها به صورت تصادفي و خوشه‌اي مي‌باشد. همچنين تخصيص خدمات شهري در رابطه با قشر سالمند در نواحي منطقه مذكور تفاوت معني داري دارد. در بررسي‌هاي به عمل آمده از لحاظ دسترسي به خدمات ناحيه 3 بيشترين دسترسي و برخورداري و ناحيه 5 و 6 كمترين دسترسي برخوردارند.