نقش توانمندسازي جوامع محلي در مديريت پايدار منابع طبيعي (مطالعه موردي: حوزه رامه شهرستان آرادان)

منابع طبيعي يكي از ثروت‌هاي حائز اهميت براي نسل‌هاي كنوني و آينده است كه نقش بسيار مهمي در تعادل بوم‌شناختي، درآمدزايي و توسعه روستايي دارد؛ اما اين منابع اكنون با بهره‌برداري بيش‌ازحد مجاز و غيراصولي در معرض نابودي قرارگرفته است. حفاظت از اين منابع به‌صورت حاكميتي و با برنامه‌ريزي از بالا به پايين انجام مي‌شود و علي‌رغم اقدامات سخت‌گيرانه و هزينه‌هاي زياد از طرف دولت، تخريب منابع طبيعي همچنان ادامه دارد، اين مسئله نياز به مديريتي سازگار براي حفاظت منابع طبيعي با تأكيد بر همكاري جوامع محلي را ضروري مي‌نمايد. جامعه آماري در بخش كمي تحقيق شامل بهره برداران مراتع حوزه رامه بود است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران تعيين و تعداد 70 پرسشنامه تكميل و مقايسه نگرش ساكنين و تحليل عاملي صورت گرفت. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد اجراي توانمندسازي و توان افزايي جوامع محلي درنهايت منجر به حفاظت بهتر منابع طبيعي شده و گروه‌هاي محلي پايدار مانده و رضايتمندي مردم با مشاركت در مراحل برنامه‌ريزي اجرا و پايش حاصل‌شده است. نتايج حاصل از تحليل داده‌هاي كمي و كيفي مربوط به اثرات اجراي طرح و ميزان واريانس تبيين شده آن‌ها نشان مي‌دهد مؤلفه مشاركت مردم در اجراي طرح اثربخش تر بوده و توجيه كننده واريانس بيشتري (32.95) نسبت به ديگر مؤلفه‌ها بود؛ به‌عبارت‌ديگر در تلخيص مؤلفه‌هاي موردبررسي، مشاركت مردم در اجراي طرح بالاترين رتبه را به خود اختصاص داده است.