بررسي جغرافياي جرم در كلان‌شهرهاي ايران: مطالعه موردي شهر تهران

بررسي جغرافيايي نخستين كوشش علم جغرافيا در باب تحليل رابطۀ ميان محيط و رفتار انسان است. بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه معماري و شهرسازي بر ميزان وقوع جرم تأثير دارد. محيط‌هاي شهري كم ‌تردد، تاريك و غيرقابل رؤيت مانند حاشيه شهرها معمولاً به محل تجمع معتادان، محل مناسبي براي خريد و فروش مواد مخدر و اموال مسروقه تبديل مي‌شود. پديده جرم يكي از بزرگ‌ترين مشكلات اجتماعي و از خطرناك‌ترين آفت هاي ممكن است، با مروري بر تاريخ در مي‌يابيم پيشگيري از جرم در تاريخ عمدتاً به مفهوم پيشگيري از تكرار جرم بوده نه پيشگيري از وقوع جرم. آنچه در بررسي جغرافيايي جرائم شـهري اهـميت دارد، رابطه فضا و محيط شهري با رفتارهاي اجتماعي از نوع منفي و ناهنجار آن است. هدف اصلي اين مقاله عبارت است از بررسي و تحليل نقش مؤلفه‌هاي محيطي كلان‌شهرهاي ايران به ويژه تهران در وقوع آمار جرم در آن‌ها است. سؤال اصلي مقاله اين است كه نقش مؤلفه‌هاي محيطي كلان‌شهرهاي ايران به ويژه تهران در وقوع آمار جرم در آن‌ها چگونه است؟ فرضيه‌اي را كه براي تحليل و بررسي اين سؤال در صدد آزمون آن هستيم اين است كه برخي مؤلفه‌هاي محيطي كلان‌شهرهاي ايران به ويژه تهران وقوع جرم را تسهيل كرده است. روش انجام اين تحقيق با توجه به موضوع و اهداف و شيوه گردآوري اطلاعات به صورت توصيفي – تحليلي و از طريق بررسي متون قانوني و نظريات حقوقدانان و فقهاي در خصوص موضوع حاضر است. بر اين اساس جمع‌آوري اطلاعات به صورت كتابخانه‌اي و مراجعه به پايگاه‌هاي داده و جستجوي اينترنتي مقالات داراي درجه علمي معتبر و به روز رساني شده خواهد بود. ابزار گردآوري اطلاعات به صورت فيش‌برداري و بانك‌هاي اطلاعاتي است. روش تجزيه‌وتحليل در اين مقاله به صورت كيفي و استدلالي خواهد بود. بدين شيوه كه متغيرهاي موضوع را مورد بررسي قرار داده و ضمن توصيف و تحليل داده‌هاي گردآوري شده به صورت نظامند به تبيين ابعاد مختلف موضوع پرداخته و با گذار از آنچه هست به آنچه بايد باشد، داده‌ها مورد استدلال قرار مي‌گيرند