بررسي نقش مباني انسان‌شناختي صدرالمتألّهين در تحليل مدينة فاضله

نظرية «مدينة فاضله» به عنوان نظريه‌اي در حوزة سياست، از يونان باستان تاكنون، از جملة مباحث مهم در حكمت عملي بوده است. با توجه به تأثيرپذيري حكمت عملي از حكمت نظري و به ويژه مباحث انسان‌شناسي، اين سؤال مطرح است كه با توجه به نوآوري‌هاي صدرالمتألّهين در انسان‌شناسي، آيا تحوّلي در تحليل «مدينة فاضله» نيز صورت مي‌گيرد، يا نه؟ بنابراين، مسئلة اصلي نوشتار حاضر اين است كه مباني انسان‌شناختي صدرايي چه نقشي در تحليل يا تكميل نظرية مدينة فاضله دارد؟ براي پاسخ به اين سؤال، نوشتار حاضر ابتدا با استفاده از روش «نقلي و توصيفي»، به تشريح مباني انسان‌شناختي صدرايي و همچنين تبيين چيستي مدينة فاضله پرداخته و سپس با بهره‌گيري از روش «تحليلي و فلسفي»، نقش هر يك از مباني انسان‌شناختي اختصاصي صدرالمتألّهين در تحليل مؤلّفه‌هاي مدينه فاضله را تبيين كرده است. تبيين دقيق‌تر ويژگي‌هاي رئيس اول مدينه و انطباق آن با معصومان عليهم السلام، اثبات ضرورت دايمي ولايت فقيه در صورت دست‌رسي نداشتن به معصوم، اتحاد حقيقي افراد مدينة فاضله با يكديگر و با رئيس اول مدينه و تشكيل صورت نوعي خاص براي تك‌تك افراد مدينة فاضله در اثر معرفت و محبت به امام جامعه، از مهم‌ترين دستاوردهاي اين تحقيق است.