انقلاب اسلامي و بازيابي ميراث درون‌فرهنكي و برون‌فرهنگي در تمدن‌سازي نوين

داشته‌هاي تمدني، يعني «ميراث درون‌فرهنگي» و دستاوردهاي برون‌فرهنگي، مي‌توانند به ظرفيت‌هايي براي تمدن‌سازي نوين اسلامي، در تكاپوي تمدن‌سازانه انقلاب اسلامي تبديل شوند. اين تبديل، نيازمند وجود شرايط و لوازمي است كه تبيين آنها هدف اصلي اين پژوهش است. بهره‌گيري از «ميراث درون‌فرهنگي»، به چهار شرط ميزان تاريخ‌مندي و حفظ و ماندگاري ميراث، وضعيت كنوني و چشم‌انداز آينده ملت، تداوم تاريخي و مركزيت تاريخي بستگي دارد. دسترسي به گنجينه‌هاي تمدني، عدم گسست ميان گذشته و آينده، و تحرك تمدن‌سازانه اصيل و مستقل يك قوم، سه شرط لازم براي تبديل ميراث درون‌فرهنگي، به ظرفيت تمدني هستند. در تبديل دستاوردها برون‌فرهنگي به ظرفيتي براي تمدن‌سازي نوين اسلامي نيز شرط لازم و كافي اخذ و اقتباس اين است كه داشته‌ها از فرهنگي اخذ شود كه حيات ندارد، يا پويايي و نشاط خود را از دست داده است، زنده، فعال و طالب فراگيري بودن. در اخذ و اقتباس، علاوه بر خودباوري و عدم مرعوبيت نسبت به تمدن غالب، توان ايدئولوژي‌زدايي و تصرف براي تبديل داشته‌هاي تمدنيِ فرهنگ غالب هم، ضروري است . به نظر مي‌رسد، انقلاب اسلامي به جهت گشايشي كه در تاريخ ديني ايجاد كرده و با تأثيراتي كه اين گشايش در گذشته ديني و آينده ديني به وجود مي‌آورد، زمينه تبديل داشته‌هاي تمدني به ظرفيت‌ تمدني را فراهم مي‌سازد.