تأملي در منطق حاكم بر روش‌شناسي فقه سياسي

روش‌شناسي، نوعي دانش و منطق علمي است كه محقق را بر شيوة صحيح انديشيدن و همچنين براي‌ استنباط، بررسي، نقد و داوري بين انديشه‌ها توانمند مي‌سازد. هر الگوي روش‌شناسانه، بر مباني معرفت‌شناختي خاصي استوار است؛ به‌گونه‌اي كه با تحول در هندسة معرفت‌شناسي، روش‌شناسي نيز دستخوش تغيير خواهد شد. اين مقاله در تلاش است تا ضمن تبيين نسبت روش‌شناسي و معرفت‌شناسي، ماهيت و مراحل روش اجتهادي را تبيين كند و ضمن گونه‌شناسي روش‌هاي استنباط در فقه، تمايز روش اجتهاد فقهي با روش اجتهادي فقه سياسي را تحليل نمايد.