كليدواژه :
تؤده , تسرّع , مكتب متعاليه , مكتب متدانيه , فطرت مخموره , فطرت محجوبه , علل اربعه ,
چكيده فارسي :
فلسفة «تؤده» و «تسّرع» در انديشة سياسي امام خميني ره پرسش اصلي پژوهش حاضر است. در انديشة سياسي اسلام، هيچ‌گاه بحث مستقلي پيرامون اين دو مفهوم ارائه نشده است. از اين‌رو نگارندگان تلاش كرده‌اند به روش استنباطي با تكيه بر آموزه‌هاي اسلامي در كتاب و سنت و با تأكيد بر انديشه‌هاي امام خميني ره به ارائة اين بحث بپردازند. الگوي مورد بحث در اين مقاله بر اساس نظرية «دو فطرت» امام خميني ره و با تأكيد بر چهارچوب نظري علل اربعه ارائه شده است. از آنجاكه تؤده مربوط به فطرت مخموره و از جنود عقل و متعلق به مكتب فلسفي متعاليه است و تسّرع كه از فطرت محجوبه و از جنود جهل و متعلق به مكتب فلسفي متداني است، هر كدام به‌عنوان يك صفت، روحيه و وضعيت حادث در سطح فرد و جامعه نگريسته شده است كه هر كدام ناشي از چهار علت مادي، صوري، فاعلي و غايي خواهند بود و مي‌تواند موجب شكل‌گيري يك جامعة متعالي يا متداني گردد. بر اين اساس، تلاش شده است در حد امكان، استلزامات و دلالت‌هاي سياسي آنها مورد توجه و مقايسه قرار گيرد.
