عنوان مقاله :
تحليل كمي بازخورد پوششگياهي بر وقوع گرد و غبار در اكوسيستمهاي مناطق خشك (مطالعۀ موردي: استان اصفهان)
پديد آورندگان :
سهرابي، طيبه السادات دانشگاه كاشان - دانشكدة منابع طبيعي و علوم زمين , ولي، عباسعلي دانشگاه كاشان - دانشكدة منابع طبيعي و علوم زمين - گروه مديريت بيابان , رنجبر فردويي، ابوالفضل دانشگاه كاشان - دانشكدة منابع طبيعي و علوم زمين - گروه مديريت بيابان , موسوي، حجت دانشگاه كاشان - دانشكدة منابع طبيعي و علوم زمين - گروه جغرافيا و اكوتوريسم
كليدواژه :
تخريب , مديريت , سيستم اطلاعات جغرافيايي , شاخص پوشش گياهي نرمالشده , استان اصفهان
چكيده فارسي :
پديدۀ گرد وغبار يكي از عوارض ثانويۀ اكوسيستمهاي مناطق خشك و نيمهخشك است. اين پديده ناشي از بازخورد سيستم در مقابل عوامل متعدد فشار و تخريب ميباشد. يكي از مهمترين اركان اكوسيتمها پوشش گياهي آن است. از آنجا كه عامل پوششگياهي منعكسكنندۀ عوامل متعدد در اكوسيستم است، لذا ميتوان با مطالعۀ رابطۀ تغييرات آن با ساير عوامل نظير پديدۀ گرد و غبار به اثر متقابل عوامل پي برد. در اين تحقيق به بررسي تأثير پوششگياهي بر وقوع پديدۀ گرد و غبار در استان اصفهان طي دورۀ مطالعۀ 2016-2000 با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و شاخص پوششگياهي نرمالشده پرداختهشدهاست. براي انجام تحقيق، دادههاي تعداد وقوع گرد و غبار در ايستگاههاي سينوپتيك استان براي دورۀ موردمطالعه از سازمان هواشناسي دريافت و فراواني روزهاي گرد وغبار هر ايستگاه در هر سال استخراج گرديد. با استفاده از روش كريجينگ، روزهاي گرد وغبار استان پهنهبندي گرديد. نقشۀ پوششگياهي استان نيز براي هرسال و بر اساس شاخصNDVI تيرماه هرسال از تصاوير سنجندۀ MODIS تهيهگرديد. تحليل رگرسيوني دادههاي گرد وغبار سالانه و شاخص پوششگياهي نيز بهمنظور تحليل كمي تأثير پوششگياهي بر وقوع گرد و غبار انجام شد. نتايج پهنه بندي نشان داد كه تعداد وقوع گرد و غبار در سالهاي اخير نسبت به گذشته افزايش و سالهاي 2011 و 2007 به ترتيب با مقادير 496 و 67 روز، بيشترين و كمترين تعداد گرد وغبار در طول دوره ميباشند. همچنين ايستگاه نايين و اصفهان (فرودگاه) به ترتيب با 914 و805 روز بيشترين و گلپايگان و داران با 91 و111 روز كمترين ميزان وقوع گرد و غبار را داشتهاند. نتايج نشان داد كه بيشترين تعداد وقوع گرد و غبار مربوط به شرق و مركز استان و كمترين مربوط به بخشهاي ديگر استان است. پوششگياهي نيز در طي دورۀ موردمطالعه در شرق و مركز استان كمترين مقدار بوده است. مقدار NDVI نيز در سالهاي 2011،2013 و2015 كمترين مقدار بوده و بين 69 /0تا 19 /0- تغيير داشتهاست. نتايج تحليل رگرسيوني نيز نشان داد كه فراواني وقوع گرد وغبار با پراكنش پوشش گياهي ارتباط نزديكي دارد و با كاهش پوشش گياهي، بر تعداد وقوع گرد و غبار افزوده ميشود. به طوركلي عامل پوششگياهي با همبستگي معني دار در سطح خطاي كمتر از 5 درصد، 78 درصد از تغييرات پديدۀ گرد و غبار را تبيين ميكند. بنابراين مديريت اكوسيستم ها و بالاخص پوشش گياهي در پديدۀ گرد وغبار مؤثر است.