تغييركيفيت علوفۀ گونه هاي مورد چراي شتر در منطقۀ مرنجاب

به منظور تأمين احتياجات غذايي حيوانات و توليد پروتئين حيواني، نياز به تنظيم جيرۀ متعادل و برنامۀ غذايي صحيحي مي­باشد كه اين موضوع خود بر پايۀ شناخت درستي از مواد غذايي علوفه استوار بوده و از طريق تجزيه و تعيين مواد مغذي امكان­پذير است. پژوهش حاضر با هدف بررسي و مقايسۀ كيفيت علوفۀ 7 گونۀ گياهي مورد چراي شتر شامل Nitraria schoberi، Smirnovia iranica، Seidlitzia rosmarinous، Stipagrostis plumosa، Astragalus squarrosus، Alhaji persarum و Zygophyllum eichwaldii، در مراتع كوير مرنجاب در دو مرحلۀ رشد رويشي و بذردهي انجام شد. به اين منظور شاخص­هاي پروتئين خام، انرژي متابوليسمي، مادۀ خشك، مادۀ خشك قابل­هضم، ديوارۀ سلولي عاري از همي­سلولز، فسفر، پتاسيم، نيتروژن و سديم تحت تجزيۀ شيميايي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه اثر شاخص­هاي كيفيت علوفه در بين هر كدام از 7 گونه و همچنين مراحل فنولوژيكي از نظر آماري اختلاف معني­دار در سطح 1 درصد داشتند. در همۀ گونه­ ها با پيشرفت مراحل رشد و بلوغ گياه، از ميزان پروتئين خام، انرژي متابوليسمي و فسفر كاسته و بر ميزان مادۀ خشك و ديوارۀ سلولي عاري از همي­سلولز افزوده شد. گونۀ قره­داغ (N. schoberi) بيشترين ميزان پروتئين خام (51 /26) را در مرحلۀ رشد رويشي و گونۀ اشنان (S. rosmarinous) كمترين پروتئين (91/3) را در مرحلۀ بذردهي داشتند. همچنين در هر دو مرحلۀ فنولوژيكي، بيشترين ميزان هضم­پذيري مادۀ خشك، انرژي متابوليسمي، پتاسيم و سديم در گونۀ اشنان وجود داشت و بيشترين ميزان پروتئين خام، نيتروژن و فسفر در گونۀ دم­گاوي (S. iranica) مشاهده شد.