كاربرد تكنيك DGPS جهت بهبود طرح‌هاي ناوبري فرودگاه‌هاي ايران

اين مقاله نقش دستگاه‌هاي كمك ناوبري زمينيILS/DME را به‌منظور هدايت هواپيماها در مسير‌هاي هوايي بررسي نموده كه به علت محدوديت‌هاي موجود براي نصب آن‌ها در تمام مناطق، به‌ضرورت استفاده از ماهواره‌هايGPS نيز پرداخته است. از طرفي خطاهاي مختلف ماهوار‌ه‌ها، باعث كاهش دقت سيگنال‌هاي دريافتي توسط هواپيما خواهد شد كه براي حذف آن‌ها و افزايش دقت ناوبري، مي‌توان از تكنيك‌هاي مختلف،PBN-SBAS-GBAS-ABAS استفاده نمود. روش‌هاي يادشده در بيشتر كشورهاي پيشرفته در امر هوانوردي امتيازات فراواني به همراه دارد ولي به دليل آماده نبودن بسترها و زيرساخت‌هاي اوليه براي استفاده از تكنيك‌هاي يادشده در فرودگاه‌هاي ايران و جهت افزايش دقت دستگاه‌هاي زميني ILS/DME روش تركيب DGPS و GDOP پيشنهاد شده است. هدف اصلي اين تحقيق، شبيه‌سازي و بررسي مسير‌هاي پروازي طرح تقرب فرودگاه بين‌المللي مشهد با پخش سيگنال‌هاي ناوبري ILS/DME به كمك روش DGPS و GDOP مي‌باشد كه تاكنون شبيه‌سازي دقيقي با نرم‌افزار موجود در كابين هواپيما، در اين زمينه انجام نشده است. رسم منحني سيگنال‌هاي متنوع شبيه‌سازي‌شده دستگاه‌هاي زميني مانند انحراف از خط مركزي باند، شيب فرود و فاصله هواپيما تا فرودگاه با روش فوق و مقايسه آن با سيگنال‌هاي ماهواره GPS از نكات برجسته اين تحقيق مي‌باشد. جهت انجام شبيه‌سازي‌ها از نرم‌افزار AD_AFIS استفاده‌شده است.