اثربخشي آموزش روانشناختي بر هيجان ابرازشده و كاهش شدت اختلال در مبتلايان به وسواس فكري-عملي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش روانشناختي بر هيجان ابرازشده و كاهش شدت اختلال در مبتلايان به وسواس فكري– عملي انجام شد. مطالعه حاضر از طرح‌هاي نيمه آزمايشي با مدل پيش‌آزمونپس‌آزمون همراه با گروه كنترل است. جامعه آماري، شامل كليه مراجعه‌كنندگان به بخش روانپزشكي بيمارستان امام‌حسين(ع) تهران مي‌باشد. گروه نمونه، شامل 27 نفر از مبتلايان به اختلال وسواس فكري - عملي بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس از بيمارستان امام حسين(ع) تهران انتخاب و به روش غيرتصادفي در دو گروه آزمايش (12=n) و كنترل (15=n) قرار گرفتند. آزمودني‌ها مقياس وسواساجبار ييل‌براون (YBOCS) و مقياس سطح هيجان ابرازشده (LEE) را تكميل نمودند. سپس مداخله آموزش روانشناختي با توجه به برنامه آموزشي MFBT در مورد گروه آزمايش اجرا شد. اين مداخله شامل 8 جلسه 2 ساعته، آموزش روانشناختي به مراقبين مبتلايان به وسواس بوده است. به منظور تحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس (ANCOVA) استفاده شد. نتايج بدست آمده نشان داد آموزش روانشناختي در كاهش هيجان ابرازشده و مولفه‌هاي آن شامل: مزاحمت/مداخله‌گري، پاسخ‌هيجاني، نگرش منفي نسبت به بيماري، تحمل/انتظار و كاهش شدت اختلال در مبتلايان به وسواس فكريعملي موثر است. با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان آموزش روانشناختي را به عنوان مداخله‌ي موثر در درمان پيشنهاد كرد.