بررسي تأثير درمان كوتاه مدت راه‌حل محور بر پرخاشگري كودكان و نوجوانان

هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير درمان كوتاه مدت راه‌حل محور بر پرخاشگري كودكان و نوجوانان بود. جامعۀ آماري كليۀ دانش‌آموزان دختر مدارس ابتدايي و دبيرستان شهر ساري سال تحصيلي 91-92 بودند. از اين جامعۀ آماري دو مدرسه به صورت تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب و نظام سنجش مبتني بر تجربۀ آخنباخ بين آن‌ها اجرا شد. 32 نفر از كودكان و نوجواناني كه از نظر مشكلات رفتاري (پرخاشگري) در مرز باليني قرار داشتند، يعني نمرۀ آن‌ها از اين تست بالاتر از ۶۰ بود، انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي و طرح آن پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامۀ پرخاشگري باس و پري در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. محتواي جلسات طبق نظريۀ درمان راه‌حل محور دي شازر تهيه شد. به منظور تحليل داده‌هاي پژوهش از روش آماري آنووا استفاده شد. نتايج تحليل آنوا حاكي از آن بود كه ميانگين نمرات پرخاشگري گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل كاهش معناداري پيدا كرده است. بنابراين، درمان كوتاه مدت راه‌حل محور در كاهش پرخاشگري كودكان و نوجوانان مؤثر بوده است.