اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد شناختي-رفتاري و طرحواره‌درماني بر سبك هاي دلبستگي

هدف پژوهش حاضر، مقايسه تأثير مشاوره گروهي شناختي‌رفتاري و مشاوره گروهي مبتني بر طرحواره‌ بر سبك‌هاي دلبستگي دانشجويان بود. پژوهش حاضر يك پژوهش شبه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دختر ساكن در خوابگاه‌هاي دانشگاه تهران در سال 92-93 بود. 27 نفر از آنان به صورت نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و سپس به صورت تصادفي در گروه‌هاي مشاوره‌‌ي شناختي‌رفتاري، طرحواره‌درماني و گروه كنترل قرار گرفتند. افراد نمونه به مقياس دلبستگي بزرگسال پاسخ دادند. داده‌ها با كمك تحليل كواريانس (مانكوا) چند متغيري تحليل شد. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه تفاوت معناداري در دو گروه شناختيرفتاري و مشاوره گروهي مبتني بر طرحواره‌ در مقايسه با گروه كنترل به لحاظ سبك‌هاي دلبستگي ايمن و اجتنابي وجود داشت. امّا مقايسه سبك دلبستگي دوسوگرا در بين سه گروه نشان داد كه تنها بين دو گروه طرحواره‌درماني و گروه كنترل از نظر آماري معنادار بود. مشاوره گروهي شناختيرفتاري بر كاهش دلبستگي اجتنابي و افزايش دلبستگي ايمن و مشاوره گروهي مبتني بر طرحواره‌ گروهي بر كاهش دلبستگي اضطرابي-دوسوگرا و دلبستگي اجتنابي و افزايش دلبستگي ايمن، به‌طور معناداري اثر داشتند. اين يافته دال بر امكان تغييرپذيري سبك دلبستگي ناايمن بوده و متخصصان مي‌توانند از اين دو نوع مداخله جهت اصلاح سبك دلبستگي دانشجويان دختر استفاده كنند.