تأثير عصرگرايي و كيفيت خواب بر اختلال خوردن

هدف از پژوهش حاضر، تأثير عصرگرايي و كيفيت خواب بر اختلال خوردن دختران دانش آموز دبيرستاني بود. نمونه مورد مطالعه شامل210 دانش آموز بود كه اين افراد با روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي انتخاب شدند. اين پژوهش يك طرح توصيفي و از نوع همبستگي بود كه براي گرد آوري داده ها از مقياس تركيبي بامدادگرايي (CSM)، پرسش نامه كيفيت خواب پيتزبرگ (PSQI) و آزمون بازخورد اختلال خوردن (EAT26) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از شاخص هاي آماري همبستگي و تحليل رگرسيون چند گانه به روش گام به گام استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين عصرگرايي با اختلال خوردن و زير مقياس هاي آن رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. بين كيفيت خواب با اختلال خوردن و زير مقياس هاي آن نيز رابطه معكوس و معني دار وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون با روش مرحله اي بيانگر پيش بيني اختلال خوردن در دختران دانش آموز از روي متغيرهاي عصرگرايي و كيفيت خواب مي باشد. با در نظر گرفتن نتايج پژوهش، توجه ويژه به كيفيت و الگوهاي خواب دختران نوجوان پيشنهاد مي شود.