اثربخشي روان‌درماني وجودي به شيوه‌ي گروهي بر افزايش بهزيستي روان‌شناختي مادران داراي كودكان سرطاني

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير اثربخشي روان‌درماني وجودي به شيوه‌ي ‌گروهي بر بهزيستي روان‌شناختي مادران داراي كودكان سرطاني مي‌باشد. روش پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري اين پژوهش شامل مادران كليه كودكان سرطاني زير 13 سال تحت پوشش انجمن حمايت از كودكان سرطاني استان مركزي مي‌باشد. روش نمونه‌گيري در دسترس مي‌باشد كه 24 نفر از بين جامعه انتخاب شدند و به صورت تصادفي12 نفر در گروه گواه و 12 نفر در گروه آزمايش قرار ‌گرفتند. سپس گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه‌اي هفته 2 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند ولي گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه‌ي بهزيستي رواني كارول ريف، جمع‌آوري شدند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از از روش تحليل كواريانس استفاده شد. يافته‌ها نشان مي‌دهد، تفاوت بين ميانگين‌هاي دو گروه در مقياس بهزيستي روان‌شناختي كاملاً معنادار است. اين نتايج بيانگر آن است درمان وجودي به شيوه‌ي گروهي بر افزايش بهزيستي روان‌شناختي مادران داراي كودكان سرطاني موثر مي‌باشد.