تاثير آموزش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد برميزان اضطراب وپرخاشگري افراد مبتلا به حمله هراس

اين پژوهش با هدف بررسي كارايي اموزش گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر ميزان پرخاشگري و اضطراب بيماران مبتلا به هراس انجام شد. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي ، پيش‌آزمون‌–‌پس‌آزمون با گروه كنترل انجام شد. بدين منظورازبين بيماران 20‌ تا 40 ساله مراجعه كننده به برخي مراكز مشاوره و درماني و كلينيك‌هاي روانپزشكي شهر تهران در سال 1394 بودند، وبراساس تشخيص باليني روانپزشك معالج، افراد مبتلا به اختلال هراس شناسايي شدند وبا استفاده ازروش غربالگري مقياس‌هاي اضطراب اسپيلبرگر و پرخاشگري باس و پري، به شيوه در دسترس ،نمونه اي20 نفر دردوگروه ازمايش(10نفر) وكنترل(10نفر) به صورت تصادفي جايگزين شدند. سپس گروه آزمايش به دفعات 6جلسه وبه مدت 90 دقيقه مداخله درمان مبتني برپذيرش و تعهد را دريافت كرد و گروه گواه هيچگونه مداخله‌ايي دريافت نكرد.پس ازاتمام دوره وپيگيري،پرسشنامه ها مجددا در هر دو گروه اجراوداده هاي حاصل از پيش ازمون ،پس ازمون وپيگيري از طريق آزمون تحليل كوواريانس تحليل شدند. يافته ها بواسطه تاثير اموزش گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بين نمره هاي دوگروه تفاوت معنا داري را نشان دادند.با توجه به نتايج پژوهش مي توان روش اموزش گروهي مبتني بر پذيرش و تعهدرا به عنوان شيوه اي موثر وكارامد با قابليت كاربرد وسيع دربهبود اضطراب و پرخاشگري در بيماران مبتلا به اختلال حمله‌ هراس به كار برد.