بررسي تجربي و عددي فرآيند جوشكاري ليزري فولاد St12 و پلي كربنات

جوشكاري ليزري روشي نوين به منظور اتصال مستقيم فلزها و پليمرها مي باشد كه منجر به ايجاد نوعي پيوند فيزيكي و شيميايي بين فلز و پليمر مي گردد. در اين پژوهش امكان اتصال غيرمشابه St12 و پلي كربنات از نظر تئوري بررسي شده است. سپس به كمك ليزر ND:YAG جوشكاري St12 و پلي كربنات انجام شده است. نتايج آزمايشگاهي نشان دهنده ايجاد اتصال بين St12 و پلي كربنات مي باشد. به منظور آناليز حرارتي و مكانيكي فرآيند جوشكاري، مدل اجزاء محدود قطعات به كمك نرم افزار آباكوس ايجاد شده است. همچنين از مدل منبع حرارتي CIN به منظور توصيف توزيع توان ليزر استفاده شده و نرم افزار فورترن به منظور توصيف مدل حرارتي در شبيه سازي جوشكاري به كار گرفته شده است. مقايسه نتايج آزمايشگاهي و شبيه سازي نشان مي دهد مدل اجزاء محدود قادر به پيش بيني پهناي جوش مي باشد بنابراين صحت نتايج مدل اجزاء محدود تاييد شده و مدل اجزاء محدود به منظور پيش بيني تنش هاي پسماند به كارگرفته شده است. نتايج نشان مي دهد ايجاد اتصال سبب تنش هاي پسماند كششي روي سطح فلز و تنش هاي پسماند فشاري روي سطح پليمر مي گردد.