بررسي ارتباط بين حيطه‌هاي آكوپيشن و شدت ميزان افسردگي، اضطراب و استرس در بيماران پاركينسون

Research Paper: The Relationship Between Areas of Occupation and Severity of Depression, Anxiety, and Stress in Parkinson’s Disease

هدف پاركينسون يك بيماري پيش‌رونده نورودژنراتيو است كه در كنار علائم حركتي، يكسري علائم غيرحركتي نظير افسردگي، اضطراب و استرس نيز دارد كه بيشترين ويژگي‌هاي ناتوان‌كننده‌ را ايجاد مي‌كنند و همچنين سبب افزايش شدت و پيشرفت بيماري مي‌شوند و اغلب سبب كاهش توانايي عملكردي در افراد مبتلا پاركينسون مي‌شوند. به همين دليل اين افراد ممكن است در طول زمان، مهارت‌‍هايشان در انجام كارهاي مربوط به فعاليت‌هاي روزمره‌ زندگي (پايه و ابزاري) و مشاركت اجتماعي به‌شدت افت كند. هدف از انجام اين مطالعه بررسي ارتباط بين حيطه‌هاي آكوپيشن و شدت ميزان افسردگي، اضطراب و استرس در بيماران پاركينسون بود. روش بررسي در اين مطالعه‌ي مقطعي (توصيفي‌تحليلي)، 91 فرد با بيماري پاركينسون كه به مراكز توان‌بخشي و بيمارستان‌هاي شهر تهران مراجعه مي‌كردند و از طريق نمونه‌گيري در دسترس آسان انتخاب شدند، شركت داشتند. بدين ترتيب، پس از گرفتن مجوز از دانشگاه علوم بهزيستي و توان‌بخشي، به مراكز و بيمارستان‌ها مراجعه شد و در صورتي كه مديران مراكز تمايل به همكاري با تيم تحقيق را داشتند، مطالعه با درنظرگرفتن معيارهاي ورود براي بيماران انجام مي‌گرفت. در پژوهش حاضر از آزمون‌هاي ارزيابي عادات زندگي براي ارزيابي حيطه‌هاي آكوپيشن و از مقياس افسردگي، اضطراب و استرس-21‌ براي ارزيابي افسردگي، اضطراب و استرس استفاده شد. خرده‌مقياس‌هاي آزمون ارزيابي عادات زندگي زير نظر متخصصان كاردرماني از دانشگاه مذكور، بر اساس تقسيم‌بندي حيطه‌هاي آكوپيشن، طبقه‌بندي شدند. داده‌هاي به‌دست‌آمده، با استفاده از آزمون‌هاي همبستگي پيرسون، همبستگي اسپيرمن، رگرسيون چند‌گانه، همبستگي كانوني، تي مستقل و من‌ويتني در نسخه 22 نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها نتايج مطالعه حاكي از اين است كه بين سطح مشاركت در فعاليت‌هاي روزمره زندگي پايه با افسردگي همبستگي معكوس و معناداري وجود دارد. همچنين همبستگي بين سطوح مشاركت در آموزش و سرگرمي با اضطراب و استرس معكوس و معنادار است. مقدار ضريب همبستگي بين حيطه‌هاي آكوپيشن و افسردگي، P=0/06، r=0/362 ؛ بين حيطه‌هاي آكوپيشن و اضطراب، P=0/06، r=0/49 و بين حيطه‌هاي آكوپيشن و استرس، (P=0/001، r=0/5) است. با توجه به داده‌ها، بين حيطه‌هاي مختلف آكوپيشن و استرس و اضطراب همبستگي معناداري وجود دارد، اما همبستگي بين حيطه‌هاي آكوپيشن و افسردگي معنادار نبود. همبستگي كانوني بين حيطه‌هاي آكوپيشن و علائم غيرحركتي (افسردگي، اضطراب و استرس) برابر با 0/55=r=0/05 ،P و معنادار بودند. نتيجه‌گيري بر اساس نتايج حاصل از اين مطالعه، بين حيطه‌هاي آكوپيشن و ميزان بروز علائم غيرحركتي (افسردگي، اضطراب و استرس) در افراد مبتلا به پاركينسون ارتباط معناداري وجود دارد. بنابراين ما مي‌توانيم با شناسايي حيطه‌هايي از آكوپيشن كه به دليل بيماري بيشتر آسيب ديده‌اند، جهت‌دهي درمان‌هاي توان‌بخشي و كاردرماني را براي درمانگران باليني تسهيل كنيم كه اين مسئه ممكن است در ارائه تسهيلات مرتبط با بيماري كمك‌كننده باشد و همچنين صرفه‌هاي اقتصادي نيز براي مراقبان بيماران پاركينسون به همراه داشته باشد.

Objective Parkinson's Disease (PD) is a neurodegenerative progressive condition with a number of nonmotor symptoms such as depression, anxiety, and stress. These have the most debilitating characteristics and increase the severity and progression of the disease and often reduce functional ability in the sufferers. For this reason, they may, over time, lose their daily living activities skills (basic and instrumental) and social participation. The current study investigated the relationship between the areas of occupation and severity of depression, anxiety, and stress in PD. Materials & Methods In this cross-sectional (descriptive-analytical) study, 91 PD patients referring to rehabilitation centers and hospitals in Tehran City, Iran, were selected through convenience sampling method. After obtaining approval from the University of Social Welfare and Rehabilitation, we referred to the centers and hospitals; if managers of the centers accepted to cooperate with the research team, the study was conducted in accordance with the inclusion criteria in that center. The Assessment of Life Habits (Life-H) test was used to evaluate the areas of occupation and the Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS-21) was applied to assess depression, anxiety, and stress. Life-H test subscales were categorized by the occupational therapists of the university, based on the classification of the areas of occupation. The obtained data were analyzed using Pearson’s correlation coefficient, Spearman's rank correlation coefficient, multiple regression analysis, focal correlation, Independent Samples t-test and Mann-Whitney U test in SPSS. Results The collected results indicated a reverse and significant correlation between the level of Activities of Daily Living (ADL)'s participation and depression. Additionally, the correlation between the levels of participation in education and leisure was inverse and significant in terms of anxiety and stress. The correlation coefficient between the areas of occupation and depression was as r=0.362, P=0.06; between the areas of occupation and anxiety was as r=0.49, P=0.001; and between the areas of occupation and stress was as r=0.5, P=0.001. There was a significant correlation between the different areas of occupation and stress and anxiety; however, the correlation between the areas of occupation and depression was not significant. Focal correlations between the areas of occupation and nonmotor symptoms (depression, anxiety, and stress) were equal to r=0.55, P=0.05 and significant. Conclusion There was a significant relationship between the areas of occupation and the incidence of nonmotor symptoms (depression, anxiety, and stress) in people with PD. Therefore, we can facilitate the direction of rehabilitation and occupational therapy’s settings for clinicians, by identifying the areas of occupation that are more affected by the disease; this may help to provide disease-related facilities and may have economic benefits for caregivers of PD patients.