تأثير تلقيح با قارچ ميكوريز Glomus versiforme در رشد و برخي فاكتورهاي فيزيولوژيكي گياه گوجه فرنگي تحت تنش شوري

قارچ‌هاي ميكوريز باعث ايجاد مقاومت در گياهان نسبت به تنش‌هاي محيطي مي‌شوند. به منظور بررسي اثرات همزيستي قارچ ميكوريز Glomus versiforme بر گياه گوجه فرنگي در كاهش اثرات تنش شوري، پژوهشي در قالب طرح كاملاً تصادفي با دو فاكتور شوري در سه سطح (صفر، چهار و هشت دسي زيمنس بر متر) و قارچ ميكوريز در دو سطح (صفر و پنج درصد وزني) در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه اروميه در سال 1396 انجام گرفت. ويژگي‌هاي مورفولوژيكي، فيزيولوژيكي و بيوشيميايي شامل ارتفاع گياه، حجم ريشه، محتواي پرولين و مالون دي‌آلدئيد، فعاليت كاتالاز، ميزان نشت الكتروليت‌ها و محتواي قندهاي محلول مورد ارزيابي قرار گرفت. ارتفاع گياه و حجم ريشه در گياهان همزيست به طور معني‌داري بيشتر از شاهد بود. افزايش فعاليت آنزيم كاتالاز و محتواي پرولين و قندهاي محلول در گياهان همزيست نشان از كاهش خسارت تنش در گياهان همزيست داشت. همچنين، نشت الكتروليت‌ها و محتواي مالون دي‌آلدئيد به صورت معني‌داري در گياهان همزيست تحت تنش شوري كمتر از شاهد بود. اين تأثيرات مثبت همزيستي ميكوريزي مي‌تواند به دلايل اثرات فيزيولوژيك از قبيل كنترل آماس سلولي و اسموليت‌ها و همچنين تأثيرات مورفولوژيك از قبيل توسعه ريشه گياه و متعاقب آن اثرات مثبت در بازدارندگي از تنش باشد.