بررسي پراكنش و برخي ويژگي هاي زيستي گياه مهاجم سنبل آبي در تالاب انزلي، استان گيلان

گياه سنبل آبي (Eichhornia crassipes ) بومي آمازون بوده و يكي از بدترين گونه هاي علف هرز جهان است كه در سراسر دنيا پراكنده شده است. در سال 1391 در آببندان عينك مشاهده شد و پس از آن از برخي منابع آبهاي طبيعي شمال كشور همچون تالاب انزلي گزارش گرديد. در اين مطالعه پراكنش سنبل آبي طي سال‌هاي 1394 تا 1397 درتالاب انزلي و برخي خصوصيات زيستي گياه از قبيل هدر رفت آب، مقاومت در برابر شوري و تاثير مواد مغذي در رشد اندام‌هاي مختلف آن مورد بررسي قرار گرفت. نتايج بررسي نشان داد كه طي سال‌هاي مختلف 7 تا 84 نقطه از تالاب انزلي با وسعت تقريبي 100 تا 1000 متر مربع آلوده به سنبل آبي بودند. به‌خاطر زمستان سرد 1395 گستره گياه در سال 1396 در حداقل ميزان قرار داشت. دانه ها قدرت ناميه خود را حفظ كرده و دو سال بعد نمو ‌كردند. هدر رفت آب در حوضچه‌هاي داراي سنبل تا 2.5 برابر مناطق بدون رويش اين گونه بود. گياه سنبل آبي در تيمارهاي شوري بالاتر از 5.2 گرم درليتر از بين رفته در حالي‌كه در آب با شوري 1 گرم در ليتر افزايش 33 درصدي برگ‌ها را نشان داد. نسبت زي‌توده خشك ريشه به كل گياه در زيستگاههايي با نيتروژن كم بالاتر از 0.5 و در محيطهايي با نيتروژن بالا كمتر از 0.5 بوده است. ريسك حضور و رشد زياد گياه در اكثر مناطق استان گيلان وجود داشته، لذا پايش مستمر مناطق آلوده، آموزش مردم و مسئولان و انجام اقدامات پيشگيرانه براي كنترل گياه ضروري مي‌باشد.